Του Βασίλη Σπυρόπουλου
Το χθεσινό κλασικό ποδοσφαιρικό ντέρμπι της Θεσσαλονίκης, μεταξύ ΠΑΟΚ και Άρη, έληξε με νικητή τους κιτρινόμαυρους, 0-1, αλλά με μεγάλο χαμένο το ίδιο το άθλημα. Ήταν μια ακόμη βαθιά μαχαιριά σε ό, τι έχει απομείνει από την υπόσταση του ελληνικού ποδοσφαίρου και των ομάδων που συναποτελούν την μεγάλη επαγγελματική κατηγορία, την Super League όπως την μετονομάσαμε, για να συμβαδίζει, δυστυχώς μόνο στον τίτλο, με τα ξένα πρότυπα.
Η εισβολή των οπαδών του ΠΑΟΚ στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου της Τούμπας, λίγο πριν το τέλος του αγώνα, με φωτοβολίδες και πυρσούς, και η σύγκρουσή τους με τα ΜΑΤ, προκάλεσε διακοπή 40 λεπτών. Οι γηπεδούχοι κινδυνεύουν με επιβολή μεγάλου χρηματικού προστίμου και τιμωρία της έδρας τους, ενώ οι αρχές προχώρησαν σε τέσσερις συλλήψεις- τριών Ελλήνων και ενός Σέρβου (!)- οι οποίοι παραπέμπονται στον εισαγγελέα ποινικής δίωξης.
Δεν είναι η πρώτη και δεν θα είναι και η τελευταία φορά που ανάλογα έκτροπα λαμβάνουν χώρα. Απλώς, αν τα στοιχίσουμε το ένα δίπλα στο άλλο, κάποια στιγμή οι ομάδες θα αναγκάζονται να παίζουν μπροστά σε άδειες κερκίδες, με καμιά δεκαριά θεατές, ακόμη και στα μεγάλα ντέρμπι. Άμοιρες ευθυνών δεν είναι ούτε οι ίδιες οι ομάδες, που καλούνται να περιφρουρήσουν αποτελεσματικότερα τα του οίκου τους, δηλαδή τους φιλάθλους τους, και να σπάσουν τους “οργανωμένους στρατούς”, που δημιουργούν επεισόδια, με την παράλογη δικαιολογία ότι δεν τους αρέσει η απόδοση της ομάδας τους. Για να φτιάξεις ομελέτα, πρέπει να σπάσεις αυγά. Ποιος είναι διατεθειμένος να το κάνει;
