Του Γιάννη Βασιλακόπουλου
Δεν φαίνεται να έχουν τελειωμό οι περιπέτειες του μέχρι πρόσφατα «Κόμματος Εξουσίας « ΣΥΡΙΖΑ. Το ζήτημα εδώ δεν είναι το ότι εντός του τρέχοντος διημέρου θα προκύψει πιθανόν μια νέα κοινοβουλευτική ομάδα από τα σπλάχνα της Κοινοβουλευτικής Αριστεράς, αλλά το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτός καθαυτός από την ψήφο που έδωσε το πηδάλιο στον Στέφανο Κασσελάκη και ύστερα δεν αλλάζει απλώς , αλλά μεταλλάσσετε. Και δεν χρειάζεται να πούμε για πολλοστή φορά πως εισπράττει ο πολίτης την έννοια του μεταλλαγμένου. Οραματίζεται άραγε ο νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ένα κόμμα «πολυεθνική»; Ζουν άραγε ακόμη στην πλάνη, όσοι έχουν απομείνει παρά τω πλευρώ του νέου προέδρου , ότι τάχα ξεσήκωσαν δυσθεώρητα πλήθη επειδή στην εσωκομματική διαδικασία πήγαν να ψηφίσουν 150.000 άνθρωποι. Αν μιλήσεις με ανθρώπους που γνωρίζουν τα τεκτενόμενα εντός της Κουμουνδούρου, θα εισπράξεις μια εικόνα που αρμόζει περισσότερο στην λειτουργία ενός fad παρά σε ένα κόμμα που μάλιστα αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερό με κοινωνικά προτάγματα. Ο Στέφανος Κασσελάκης θα ελέγξει προφανώς εύκολα τους εναπομείναντες στο σχήμα, τουλάχιστον μέχρι να πάρουν χαμπάρι σε ποιο ακριβώς σχήμα έμειναν.
Επειδή το ερώτημα από που εμφανίστηκε ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι πιθανών να επανέρχεται συνεχώς, ίσως είναι χρήσιμο να καταθέσουμε εδώ ένα συμπέρασμα που ακούγεται όλο και πιο συχνά τελευταία από τον πολύ κόσμο, είναι αυθαίρετο, αλλά όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, έχει σύμμαχο την κοινή λογική. Ο Στέφανος Κασσελάκης λοιπόν περιγράφεται απ’ τους απλούς πολίτες ως φυτευτός. Απ’ τους Αμερικανούς; Από επιχειρηματικά συμφέροντα; Από κάποια αεικίνητα lobby; Όποια κι αν είναι η απάντηση, αν η απόκριση στο κεντρικό ερώτημα είναι θετική, τότε ο κ. Κασσελάκης θα έχει την «θετική συμβολή» που είχαν ιστορικά όσοι «φυτευτοί» έγραψαν χιλιόμετρα θητείας στα κέντρα αποφάσεων αυτής της χώρας και ιστορικά δεν ήταν λίγοι. Σκαλίζω λίγο τα πιο βαθιά και διαστροφικά μονοπάτια της πολιτικής μου φαντασίας. Για σκεφτείτε για παράδειγμα ένα κόμμα που κάποια κομματικά του στελέχη δεν θα είναι βουλευτές, θα πληρώνονται από ένα κομματικό ταμείο και θα δηλώνουν επάγγελμα όχι δικηγόρος, γιατρός, επικοινωνιολόγος και άλλα τέτοια «ντεμοντέ» αλλά «πρόεδρος της Νομαρχιακής Επιτροπής της Περιφέρειας Αττικής». Για φανταστείτε ένα κόμμα που δεν θα καταργεί απλώς , αλλά θα αποστρέφεται την έννοια του πολιτικού εθελοντισμού και της συμμετοχής των πάντων στα κοινά. Ο όρος της μεταπολιτικής κι αυτός, ίσως και της δημοκρατίας, αφού η δημοκρατία «πάλιωσε» και σίγουρα των μεταιδεολογιών. Μπορεί να είναι ένα απ’ τα πρώτα βήματα της δημιουργίας μιας πολιτικής κοινότητας ρομπότ, τα οποία δεν χρειάζονται ιδέες , ελεύθερη σκέψη και αντίδραση και μια πολύ σοβαρή μαχαιριά κατάστηθα στην κοινωνική συνοχή. Για φανταστείτε τέλος ένα κόμμα όχι μόνο να ψάχνει σπόνσορες επισήμως, αλλά και να τους έχει στην προμετωπίδα του, όπως πολλές ποδοσφαιρικές ομάδες. Θυμηθείτε όπως είχαμε παλιότερα την SKODA Ξάνθης ή την TSIPITA Πανιώνιος, έτσι μπορούμε να έχουμε την MICROSOFT ΣΥΡΙΖΑ. Για φανταστείτε τέλος ένα κομματικό συνέδριο, στο οποίο δεν θα παίρνουν μέρος τα μέλη του όποιου κόμματος , αλλά ο καθένας από μας θα έχει την δυνατότητα με ένα πάτημα του κουμπιού του υπολογιστή του να επικυρώνει μία μία τις αποφάσεις του συνεδρίου εξ αποστάσεως και αδιάφορα για ότι συμβαίνει εντός του κόμματος.
Έβαλα πολύ τον Όλγουελ στο σημερινό μου σημείωμα. Μπορείτε να μην το πάρετε της μετρητής. Γιατί αυτό που περιέγραψα πιο πάνω δεν καταργεί μόνο την πολιτική, τις ιδεολογίες ή και την δημοκρατία ολόκληρη. Καταργεί ίσως αυτόν καθαυτών τον άνθρωπο και δεν νομίζω ότι όποιος βάλει ένα λιθαράκι σε αυτήν την διαδικασία θα καταργεί θετικά στην κοινή συνείδηση. Και όσοι βιαστείτε να πείτε ότι το 1ο μέρος του κειμένου δεν έχει σχέση με το 2ο, μπορεί να μπαίνετε σε μια οικτρή πλάνη. Μακάρι να είναι όσα περιγράφω μακριά από την πραγματικότητα και όχι η ίδια η επικείμενη η πραγματικότητα.
