Και με τη βούλα της Ε.Ε. θα τίθενται υπό παρακολούθηση δημοσιογράφοι στο όνομα της «εθνικής ασφάλειας», με βάση την Ευρωπαϊκή Πράξη για την Ελευθερία των Μέσων Ενημέρωσης, που εγκρίθηκε, σήμερα, σε επίπεδο εκπροσώπων των κυβερνήσεων της ΕΕ, με ενισχυμένη πλειοψηφία.
Ουσιαστικά οι εκπρόσωποι υιοθέτησαν το γαλλικό αίτημα για μεγαλύτερες εξαιρέσεις που θα επιτρέπουν στις μυστικές υπηρεσίες των κυβερνήσεων να εγκαταστήσουν λογισμικό παρακολούθησης στα τηλέφωνα των δημοσιογράφων, όταν θεωρούν ότι συντρέχουν λόγοι «εθνικής ασφάλειας».
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Investigate Europe, πριν από λίγες ημέρες, το αίτημα του Παρισιού φέρονται να έχουν υποστηρίξει κι άλλες κυβερνήσεις όπως εκείνες της Γερμανίας, της Ολλανδίας, της Τσεχικής Δημοκρατίας, του Λουξεμβούργου και της Ελλάδας.
Η αρχική πρόταση της Επιτροπής επεδίωκε να διασφαλίσει ότι οι κυβερνήσεις δεν θα μπορούσαν να «κρατούν, να επιβάλλουν κυρώσεις, να υποκλέπτουν, να υποβάλλουν σε παρακολούθηση ή να κάνουν έρευνα και κατάσχεση» δημοσιογράφους προκειμένου να αποκαλύψουν τις πηγές τους, εκτός εάν «δικαιολογείται από επιτακτική απαίτηση του δημόσιου συμφέροντος».
Οι εξαιρέσεις περιορίζονταν σε περιπτώσεις όπου η παρακολούθηση αυτή ήταν απαραίτητη για τη διερεύνηση «σοβαρών εγκλημάτων», τα οποία η Επιτροπή απαρίθμησε ως τρομοκρατία, εμπορία ανθρώπων ή όπλων, εκμετάλλευση παιδιών, δολοφονίες ή βιασμούς, για παράδειγμα.
Η γαλλική ενέργεια σημειώθηκε ενώ η Γερουσία της χώρας ψήφισε νόμο που επιτρέπει στην κυβέρνηση να «ενεργοποιεί εξ αποστάσεως» τα μικρόφωνα και τις κάμερες των smartphone και των υπολογιστών για να κατασκοπεύει στόχους, όπως ανέφερε η εφημερίδα Le Monde.
Η Ολλανδή ευρωβουλευτής των Φιλελευθέρων Σόφι ιντ Βελντ που ηγήθηκε της εξεταστικής επιτροπής PEGA του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τις παρακολουθήσεις σε ευρωπαϊκό έδαφος, θεωρεί «καταστροφή» τις πρόσφατες τροποποιήσεις που πρότειναν οι κυβερνήσεις της ΕΕ στο σχέδιο. Η έννοια της εθνικής ασφάλειας λειτουργεί ως «λευκή επιταγή», ενώ, στην πραγματικότητα, χρειάζεται ένα «σαφές νομικό πλαίσιο».
Το τελικό κείμενο του νόμου πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης με το Κοινοβούλιο και την Επιτροπή πριν ψηφιστεί και τεθεί σε ισχύ.
