Παγίδα και για τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη η παντοδυναμία
Του Γιάννη Βασιλακόπουλου
Στις συζητήσεις των πολιτών, στα καφενεία, στα σπίτια, στους χώρους δουλειάς κι όπου αλλού μπορεί να επιτευχθεί μια μαζική συνάθροιση, κυριαρχούν, όπως είναι λογικό, οι εκλογές της 25ης Ιουνίου. Και, ενώ οι προηγούμενες εκλογές απέχουν μόλις μια ανάσα και το αποτέλεσμα τους, απρόσμενο όσο και εμφατικό, λογικά δεν αφήνει περιθώρια για πολλές αναγνώσεις κι ερμηνείες, έχουν αρχίσει να καταγράφονται εξόφθαλμα κρούσματα αλαζονείας, τα οποία έχουν γίνει αντιληπτά και επισημαίνονται από μεγάλη μερίδα πολιτών.
-Πρώτο από όλα το εκβιαστικό δίλημμα «Αυτοδυναμία ή εκλογές μέχρι να σβήσει ο ήλιος» που βάζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι από τη ρίζα του αλαζονικό κι επικίνδυνο. Έχει, βεβαίως, πολλές πιθανότητες να ‘’περάσει’’ αλλά σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να μετατραπεί στην συνταγή του ιδανικού αυτόχειρα. Και τούτο γιατί αν ο πρόεδρος της ΝΔ δεν επιτύχει την αυτοδυναμία θα χαρακτηρισθεί – και θα είναι – ο μεγάλος ηττημένος των εκλογών.
- Δεύτερον η ονοματολογία των προς υπουργοποίηση, στελεχών και ‘’εκλεκτών’’ του Κυριάκου Μητσοτάκη που ρέει ακατάσχετη από την νύχτα της 21ης Μαΐου, εκτός από άκαιρη και πρόωρη είναι σε μερικές περιπτώσεις και αποκαλυπτική προθέσεων. Το όνομα για παράδειγμα του εκ Μεγαλονήσου ορμώμενου Χρήστου Στυλιανίδη, ο οποίος ενώ μας ήρθε ως ‘’μάγος’’ στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών από την καρδιά της Ευρώπης, εδοξάσθη ως άφαντος στο νεοσσό υπουργείο του, παίζει τώρα για το υπουργείο εξωτερικών. Θα είναι μήπως αυτός που θα υπογράψει κάποια ταπεινωτική για τη χώρα συμφωνία με την Τουρκία, χωρίς ο ίδιος να έχει το άγχος ενός προσωπικού πολιτικού κόστους;
- Τρίτον, η απαξίωση συνολικά της αντιπολίτευσης καταδεικνύει την απουσία οποιασδήποτε θεσμικής επίγνωσης από την πλευρά του κ. Μητσοτάκη. Θα άξιζε εδώ να τον ρωτήσει κάποιος αν επιθυμεί να καταργηθεί κάθε μορφής αντιπολιτευτικό ή κριτικό ίχνος, ώστε να διοικεί άκριτα κι ανεξέλεγκτα; Έχει ακούσει κάπου πως η εξουσία διαφθείρει, ή δε απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα;
-Τέταρτον, η διαφαινόμενη άνετη εκλογική επικράτηση της ΝΔ είναι δυνατόν να λειτουργήσει ως κολυμπήθρα για το μεγαλύτερο ψέμα της Μεταπολιτευτικής περιόδου, αυτό του ‘’επιτελικού κράτους’’. Ενός κράτους που αφήνει τους πολίτες του να πεθαίνουν στις καρότσες. Ενός ‘’τεχνοκρατικού’’ μηχανισμού που δεν διαθέτει ασθενοφόρο για πολίτες που ζουν 20 χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο της πρωτεύουσας της χώρας. Κι ενός ‘’κονκλαβίου αρίστων ’’ που δίνει τον νησιωτικό του ιστό βορά στον ολετήρα της εγκατάλειψης.
Είναι μάλλον ανέφικτο να ‘’γυρίσει’’ το παταγώδες αποτέλεσμα της 21ης Μαίου, στην κάλπη της 25ης του Ιουνίου. Θα είναι όμως μεσοπρόθεσμα εφιαλτικό, για τη χώρα, την κοινωνία και τους πολίτες, αν, τουλάχιστον, δεν διορθωθεί κατά τι και ο κ. Μητσοτάκης νιώσει ανεξέλεγκτος μονοκράτορας.
