Γράφει ο Γιάννης Βασιλακόπουλος
Ο Λευτέρης Καπώνης ήταν από τους κορυφαίους και πολυγραφότερους συγγραφείς και σεναριογράφους του καιρού μας. Δημιούργησε δεκάδες αξιοσημείωτους τηλεοπτικούς χαρακτήρες, ”μοχλούς” αξιομνημόνευτων ιστοριών που ο ίδιος έγραψε κι αυτές με τη σειρά τους ”έγραψαν” στην καθημερινότητα, συχνά και στο βιορυθμό του νεοέλληνα των τελών της ”τρελής” δεκαετίας του ’90
Ο ”Ακάλυπτος” που μας συστήθηκε λίγα χρόνια πριν την αυγή του αιώνα, είναι με διαφορά το πιο επιδραστικό από τα παιδιά της έμπνευσης του Λευτέρη Καπώνη. Τραβώντας ακούραστα το ”άρμα” των ”Παντρεμένων που έχουν ψυχή” και απογειωμένος από τη μνημειώδη ερμηνεία του Αντώνη Καφετζόπουλου πήρε τη διάσταση ιστορικού προσώπου γιατί σάρκωσε χιλιάδες ομοίους του της τότε πραγματικής ζωής. Δεν σκορπούσε μονάχα γέλιο, αλλά μας έστελνε και μηνύματα, για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Μηνύματα υποδόρεια, υπαινικτικά, τα οποία δεν ακούσαμε… δεν καταλάβαμε… Ποιος ξέρει; Ο Ακάλυπτος πάντως έγινε ο μόνος μικροαπατεώνας που εν γνώσει μας βάλαμε στο σαλόνι μας χωρίς κανέναν φόβο, καμιά μα καμιά επιφύλαξη…
Κι όπως κάθε ”περσόνα” τέτοιου βελινεκούς έχει να μας διηγηθεί μια ξεχωριστή ιστορία, που χει μοιραστεί ο Λευτέρης Καπώνης σε κάποιο στέκι κοντά στη γειτονιά των Θεών, την Πλάκα.
Ο ”Ακάλυπτος” στριφογύριζε από καιρό στο μυαλό του, εμπνευσμένος από ένα φίλο του, χαριτωμένο λαμόγιο που τον συναναστρεφόταν για χρόνια. Ήταν περσόνα μυθιστορηματική που ο Καπώνης πίστευε ότι δεν έπρεπε να χαθεί στο στρόβιλο του χρόνου. Όταν ο χαρακτήρας σχηματίστηκε στο μυαλό του αυτός κλείστηκε σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου κι άρχισε να σκαρώνει με ιλλυγγυώδεις ρυθμούς την ιστορία. Ήταν βέβαιος, πια, ότι ήξερε πολύ καλά τον άξονα της ιστορίας του. Όταν το βιβλίο έγινε σενάριο, ο Λευτέρης Καπώνης, σαν να χει δει αυτός όλην τη σειρά, πριν ακόμη γυριστεί είχεκαταλήξει και στο καστ : Γιώργος Παρτσαλάκης ως Ακάλυπτος και Αντώνης Καφετζόπουλος ως ”Μακης”.
”Όχι”, του είπε ο Αντώνης Καφετζόπουλος, μόλις πρωτοδιάβασε το σενάριο. ”Ο Ακάλυπτος θα είμαι εγώ”. Ο Γιώργος Παρταλάκης δέχτηκε την αναδιανομή των ρόλων κι έτσι ο ταλαντούχος Κωνσταντινουπολίτης πήρε τον ”Ακάλυπτο” και τον ”απογείωσε”…
”Όσο έχτιζα τον ρόλο είχα στο μυαλό μου τον Πέτρο Κωστόπουλο”, θα πει χρόνια μετά…
Μέσα από όλα αυτά γεννήθηκε και ανδρώθηκε ο ”Ακάλυπτος”, που κάποτε ήταν η Ελλάδα που την αγαπήσαμε ακόμα και όταν βημάτιζε στην κατηφόρα της παρακμής της. Ένας τηλεοπτικός ήρωας που μας ψυχαγώγησε, μας προειδοποίησε, μας άνοιξε την ψυχή και εν τέλει, κάπου 27 χρόνια μετά την πρώτη του ατάκα προβάρει την ”αθανασία”…
