Επιμέλεια Γιάννης Ελευθερίου
Έχει διανείμει μερικές από τις εμβληματικότερες ταινίες όλων των εποχών όπως τις: Σταρ Τρεκ, Ιντιάνα Τζόουνς και Επικίνδυνη Αποστολή. Πρόσφατα ανακοινώθηκε από ελληνική πλατφόρμα ότι θα συμπεριλάβει αποκλειστικά το περιεχόμενό της.
Ιδρύθηκε σαν σήμερα, στις 8 Μαΐου του 1912 και είναι το μεγαλύτερο στούντιο παραγωγής και διανομής κινηματογραφικών και τηλεοπτικών ταινιών, από τους γνωστούς παραγωγούς και σκηνοθέτες Jesse L. Lasky, Adolph Zukor και William Wadsworth Hodkinson.
Ο λόγος για την Paramount Pictures που είναι μία μεγάλη αμερικανική εταιρεία παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών. Είχε επίσης υπό την κατοχή της την κινηματογραφική εταιρεία Paramount Vantage, την οποία χρηματοδοτούσε με σκοπό την εξαγωγή “ποιοτικά αναβαθμισμένων” ταινιών (σε σχέση με τις πιο εμπορικές ταινίες που έχει αναλάβει η Paramount). Η Paramount πλέον ανήκει στην εταιρία Paramount Global.
Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες για την Paramount και για το Χόλιγουντ προήλθε από τον άνθρωπο που ήταν στο στούντιο από την αρχή, τον Cecil B. DeMille. Διέθετε ένα καστ χιλιάδων ατόμων, υπερσύγχρονα τεχνικά εφέ και γυρίστηκε στους πρόποδες του όρους Σινά. Το θέαμα τράβηξε εκατομμύρια θεατές σε ένα κινηματογραφικό γεγονός που έμοιαζε με θρησκευτικό καθήκον: “Δείτε τις Δέκα Εντολές – Κρατήστε τις Δέκα Εντολές!”, όπως προέτρεπαν τότε οι διαφημίσεις.
Η ιστορία
Την ιστορία της Paramount όμως στην πραγματικότητα την ξεκίνησε ο Adolph Zukor. Γεννημένος το 1873, Ούγγρο – Εβραίος στην καταγωγή, έφτασε στη Νέα Υόρκη σε ηλικία 15 ετών και έβγαλε τα πρώτα του χρήματα από το εμπόριο γούνας, όπου και έμαθε τις «ιδιοτροπίες» της μόδας. Η γνώση αυτή ήταν χρήσιμη στην επόμενη επαγγελματική του κίνηση, το εμπόριο ψυχαγωγίας, αρχικά στα penny arcades και αργότερα σε εκθέσεις θεαμάτων σε σκηνές.
Ο Zukor κατάλαβε από νωρίς ότι ο κόσμος ερχόταν στον κινηματογράφο για να δει πρόσωπα, οπότε πλήρωσε στη διάσημη θεατρική ηθοποιό Sarah Bernhardt το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 35.000 δολαρίων για να παίξει στο βιογραφικό Queen Elizabeth.
Πλήρωσε όμως, ακόμη περισσότερα για την πρώτη πραγματική σούπερ σταρ της βωβής οθόνης, τη Μαίρη Πίκφορντ η οποία έφθασε να κερδίζει περίπου 250.000 δολάρια το χρόνο το 1916.
Ο Zukor διαμόρφωσε το οικονομικό πρόγραμμα που καθόρισε τον κλασικό κινηματογράφο του Χόλιγουντ – την κάθετη ολοκλήρωση της παραγωγής, της διανομής και της προβολής κάτω από ένα ενιαίο στούντιο.
Υπό τη διεύθυνση του B.P. Schulberg, επικεφαλής της παραγωγής από το 1925 έως το 1932, η Paramount άνθισε με μια εκλεκτική και διαφοροποιημένη σειρά προϊόντων. Η κορυφαία ταινία θα περιλάμβανε την Κλάρα Μπόου, που ενσάρκωσε το προηγούμενο στην ταινία It (1926), το εναέριο θέαμα Wings (1927) του Γουίλιαμ Γουέλμαν, το πρώτο βραβείο καλύτερης ταινίας, και την πρωτοποριακή πρώιμη ταινία ήχου Applause (1929) του Ρουμπέν Μαμουλιάν.
Αργότερα όμως το Χόλιγουντ είχε τα δικά του προβλήματα με τον καπιταλισμό. Κανένα στούντιο δεν χτυπήθηκε περισσότερο από τη Μεγάλη Ύφεση από την Paramount. Πλούσια σε περιουσιακά στοιχεία αλλά φτωχή σε μετρητά (τότε είχε 900 αίθουσες πρώτης προβολής, οι οποίες απαιτούσαν τεράστιες επενδύσεις για την αναβάθμιση του ήχου), με δυσκολία κάλυπτε τη μισθοδοσία της. Ακόμα χειρότερα, η ροή εσόδων από τα εισιτήρια είχε στερέψει.
Μέχρι το 1933, η Paramount βρισκόταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Τον Μάρτιο, κατέθεσε αίτηση πτώχευσης – ήταν το πρώτο μεγάλο στούντιο που αναγκάστηκε να το κάνει. Σωσίβιο της Paramount ήταν η άφιξη της Mae West. Οι διαδοχικές επιτυχίες της She Done Him Wrong (1933) και I’m No Angel (1933) έσωσαν την Paramount από τη χρεοκοπία. Χάρη στη Γουέστ, η Paramount έκλεισε τη χρονιά με πλεόνασμα 6 εκατομμυρίων δολαρίων…
Σύμφωνα με το pointmedia μετά τον πόλεμο, ο Zukor ξεκίνησε επιθετική εξαγορά κινηματογραφικών αιθουσών. Το 1938, κατείχε 1.400 αίθουσες στις ΗΠΑ και 275 στον Καναδά γεγονός που ανάγκασε το Υπουργείο Δικαιοσύνης να τον μηνύσει για δημιουργία μονοπωλίου με σκοπό τον περιορισμό του εμπορίου. Το επιχείρημα των δικηγόρων της Paramount – ότι το μονοπώλιο υπήρχε μόνο στο μυαλό του Υπουργείου Δικαιοσύνης – αποδείχθηκε μη πειστικό. Το 1948, το Ανώτατο Δικαστήριο εξέδωσε την ιστορική απόφασή του ότι τα στούντιο έπρεπε να εγκαταλείψουν τις αλυσίδες κινηματογράφων.
Όπως προαναφέρθηκε, η μεγαλύτερη επιτυχία της δεκαετίας – για την Paramount, για το Χόλιγουντ – προήλθε από τον άνθρωπο που ήταν στο στούντιο από την αρχή, τον Cecil B. DeMille. Βασισμένο σε best–seller δημόσιο υλικό, το The Ten Commandments (1956) διέθετε ένα καστ χιλιάδων ατόμων, υπερσύγχρονα τεχνικά εφέ και γυρίστηκε στους πρόποδες του όρους Σινά. Το θέαμα τράβηξε εκατομμύρια θεατές σε ένα κινηματογραφικό γεγονός που έμοιαζε με θρησκευτικό καθήκον: “Δείτε τις Δέκα Εντολές – Κρατήστε τις Δέκα Εντολές!”, προέτρεπαν οι διαφημίσεις.
Μετά τις Δέκα Εντολές, η Paramount πήρε την κάτω βόλτα. Ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της G&W Τσαρλς Μπλούντορν διόρισε επικεφαλής της παραγωγής τον πρώην ηθοποιό Ρόμπερτ Έβανς, του οποίου η διαχειριστική προσέγγιση σίγουρα δεν ήταν χαλαρή. Ο Έβανς οδήγησε την Paramount ξανά στην κορυφή με μια εκπληκτική σειρά από επιτυχίες που άρεσαν στο κοινό, όπως το True Grit (1969) και το Love Story (1970), και αριστουργήματα της κριτικής και του εμπορίου, όπως ο Νονός (1972) και το Chinatown (1974), ένα από τα οποία είναι σίγουρα η καλύτερη ταινία της δεκαετίας.
Ο Ζούκορ, “ο γέρος” όπως τον αποκαλούσαν εξακολουθούσε να εργάζεται ως επίτιμος πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του στούντιο που είχε ιδρύσει 60 χρόνια πριν. Όταν ο Ζούκορ πέθανε το 1976, σε ηλικία 103 ετών, ο πρόεδρος της MPAA Τζακ Βαλέντι δήλωσε χαρακτηριστικά: Με “τον θάνατό του σπάει ο τελευταίος δεσμός με τους γιγάντιους ιδρυτές του κινηματογράφου στην Αμερική”.
