Του Γ. Χρυσικόπουλου
Οι τέσσερις άνδρες που κατηγορούνται για την αιματοχυσία στο συναυλιακό χώρο της Μόσχας έχουν αναγνωριστεί από τις αρχές ως πολίτες του Τατζικιστάν, μερικοί εκ των χιλιάδων που μεταναστεύουν στη Ρωσία κάθε χρόνο από τις φτωχότερες των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών. Έως και 1,5 εκατομμύριο Τατζίκοι μετανάστες υπολογίζεται ότι βρίσκονται στη Ρωσία, για να γλιτώσουν από τη φτώχεια και την ανεργία που μαστίζουν την ορεινή πατρίδα τους.
Εκτός από τη φτώχεια, το Τατζικιστάν δοκιμάζεται από θρησκευτικές εντάσεις. Οι σκληροπυρηνικοί ισλαμιστές συγκρούστηκαν με τη κυβέρνηση στη διάρκεια ενός εμφύλιου πολέμου την περίοδο 1992-1997, που οδήγησε στο θάνατο 150.000 ανθρώπους και την οικονομία στην καταστροφή. Οι τέσσερις κατηγορούμενοι, που ανέλαβαν την ευθύνη για τη σφαγή στη Μόσχα με 139 νεκρούς, φέρεται να στρατολογήθηκαν από παρακλάδι της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος.
Ακραίοι μουσουλμανικοί θύλακες στις σοβιετίες
Αναλυτές εκτιμούν ότι το Ισλαμικό Κράτος δοκιμάζει μια νέα τακτική, στρατολογώντας νέους από το Τατζικιστάν και άλλες χώρες της κεντρικής Ασίας, που μέχρι τώρα δεν βρίσκονταν στο μικροσκόπιο της αστυνομίας ως εξτρεμιστές και αυτό συνεπάγεται μία πολύ μικρότερη περίοδο προετοιμασίας.
Παράλληλα, η Μόσχα έρχεται αντιμέτωπη με ένα ζήτημα που δεν έλυσε όταν έπρεπε, ή θεώρησε πως έλυσε, ή απλά δεν κατάφερε να λύσει: Τους εξτρεμιστές μουσουλμάνους υπηκόους.
Στις τελευταίες του δηλώσεις την Δευτέρα, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν αναγνώρισε ότι «ριζοσπάστες ισλαμιστές» πραγματοποίησαν την επίθεση, αλλά υπεννόησε μια σύνδεση με την Ουκρανία σε μια πιθανή προσπάθεια να περιορίσει την ευθύνη των ρωσικών υπηρεσιών ασφαλείας. Είναι το λιγότερο που μπορεί να πει, σε μια φάση που έχει κάθε λόγο να αισθάνεται αδικημένος από τη ροή των πραγμάτων ή “προδομένος” από τη φύση των γεωπολιτικών εξελίξεων. Γιατί ο Ρώσος πρόεδρος θεωρείται θετικά διακείμενος στο Ισλάμ, ακόμα και στις πιο “σκληρές” εκφράσεις του.
Η “πικρία” του Πούτιν
Αναλυτές θυμίζουν πως ο Πούτιν επέτρεψε την εφαρμογή του νόμου της Σαρία στην Τσετσενία –επί Ραμζάν Καντίροφ- συμπεριλαμβανομένης της πολυγαμίας και του επιβεβλημένου πέπλου για τις γυναίκες. Ο ίδιος είχε και έχει εξαιρετικές σχέσεις με πολλούς μουσουλμάνους ηγέτες στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, που έχουν ανεξαρτητοποιηεί σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Καντίροφ, Αλίγιεφ(Αζερμπαϊτζάν), Ναζαρμπάγιεφ (Καζαχστάν), Καρίμοφ (Ουζμπεκιστάν) και πολλοί ακόμα Μουσουλμάνοι ηγέτες των πρώην σοσιαλιστικών σοβιετικών δημοκρατιών συνεργάστηκαν και συνεργάζονται μαζί του. Στο πλαίσιο της συνεργασίας και οι εκκαθαρίσεις ακραίων ισλαμικών στοιχείων, κυρίως στην Τσετσενία, το Ουζμπεκιστάν, το Νταγκεστάν. Εκεί απ’ όπου προέρχονται οι τρομοκράτες που πραγματοποίησαν σειρά επιθέσεων σε διάφορες πόλεις της Ρωσίας.
Ο Πούτιν και οι συνεργάτες του βλέπουν και επιμένουν να δημοσιοποιούν τις σκέψεις τους περί συνεργασίας των Ισλαμιστών “ατάκτων” με το Κίεβο, σε μια “ανίερη συμμαχία σε βάρος της Ρωσίας”. Η Δύση από την πλευρά της επιμένει στην εκδοχή του Ισλαμικού Κράτους πίσω από την επίθεση στο Crocus Hall. Και η κατάσταση παραμένει περιπλεγμένη.
