Του Σ. Παυλίδη
Το αποτέλεσμα της χθεσινής ψηφοφορίας για το γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών, αποτελεί μία ακόμα στρατηγική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Σε μία πρόταση που έφερε το Μέγαρο Μαξίμου, δεν την στηριξε 1 στους 3 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, με το νομοσχέδιο εν τέλει να περνά με 176 ”ναι” και την Κ.Ο. του κυβερνώντος κόμματος να παραμένει το ίδιο συμπαγής όσο και πριν τη ψηφοφορία.
Ουσιαστικά ο πρωθυπουργός κατάφερε χθες κάτι σχετικά ”ασυνήθιστο” στα κοινοβουλευτικά χρονικά, δηλαδή να περάσει με ευρεία πλειοψηφία ένα σχέδιο νόμου που δε το ενέκριναν ούτε οι μισοί του βουλευτές.
Και συγχρόνως ”υποχρέωσε” ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ να βάλουν… πλάτη. Χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς… παρακάλια.
Ο λόγος προφανής, καθώς έφερε προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο το οποίο πηγάζει από την ατζέντα της δική τους ιδεολογικής δεξαμενής.
Ο ίδιος γνώριζε καλά πως εντός ΝΔ οι αντιδράσεις θα ήταν σφοδρές. Ήξερε όμως πολύ καλά, πως μπορεί να βασίζεται στην θετική ψήφο των δύο ισχυρών πολιτικών αντιπάλων του, οι οποίοι μπροστά τους δεν είχαν απολύτως καμία άλλη επιλογή πέρα από το να στηρίξουν – με βαριά καρδιά – την πρόταση της ΝΔ.
Οτιδήποτε αντίθετο από αυτό, θα εξέθετε ανεπανόρθωτα την Χαριλάου Τρικούπη και την Κουμουνδούρου στην δεξαμενή των ψηφοφόρων του κέντρου, με κίνδυνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης να πολλαπλασιάσει τις ήδη υψηλές μετοχές του στον συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο.
Εκτός αυτού, πως ακριβώς γίνεται από σήμερα να αποτελούν αντικείμενο κριτικής οι διαρροές που η ΝΔ κατέγραψε, όταν υπήρξαν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ που έπραξαν το ίδιο; Και αν για έναν βουλευτή ενός συντηρητικού κόμματος αυτό μοιάζει ενδεχομένως αναμενόμενο, μόνο ερωτηματικά προκαλεί το πως γίνεται εκπρόσωπος παράταξης που εκφράζει τον προοδευτικό χώρο, να απέχει από μία τόσο συμβολική διαδικασία.
Για να την ιστορία, 11 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και 3 του ΣΥΡΙΖΑ δεν έδωσαν θετική ψήφο στο νομοσχέδιο χθες βράδυ στην ονομαστική ψηφοφορία.
Πρόκειται λοιπόν για ένα ιδανικό ”κόλπο γκρόσο” του Κυριάκου Μητσοτάκη ο οποίος από χθες το βράδυ θα αυτοπροσδιορίζεται ως ο πρωθυπουργός εκείνος που έκανε πράξη ένα πάγιο αίτημα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στη χώρα μας, παρά το γεγονός πως εκπροσωπεί μία παράταξη το συντηρητικού χώρου.
Για να το πετύχει αυτό, ανάγκασε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ να τον στηρίξουν, δίχως να δώσει ανταλλάγματα. Δίχως να ζητιανέψει την θετική τους ψήφο. Και συγχρόνως παραχώρησε… ιπποτικά στους βουλευτές του το δικαίωμα να διαφωνήσουν, δίχως συνέπειες, δίχως διαγραφές.
Με αυτό το τρόπο εδραιώνει ακόμα περισσότερο τον ρόλο του στο χώρο του κέντρου. Σε ένα κέντρο στο οποίο πλέον κλείνει απροκάλυπτα το μάτι, όσο ο Στέφανος Κασσελάκης και ο Νίκος Ανδρουλάκης ακόμα ψάχνουν ρόλο και λόγο ύπαρξης.
