Του Γιάννη Βασιλακόπουλου
Το είχαμε γράψει από την αρχή, ότι η ‘’σπουδή’’ της κυβέρνησης επί του νομοσχεδίου που αφορά τα ομόφυλα ζευγάρια θα μπορούσε να εξελιχθεί σε επιλογή υψηλού ρίσκου … Όπερ και εγένετο … Για ένα νομοσχέδιο όχι πρώτης προτεραιότητας, γιατί δεν αλλάζει χειροπιαστά τα δεδομένα της ζωής του μεγάλου μέρους της κοινωνίας η κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος μοιάζει με ‘’καζάνι που βράζει’’ οι πολίτες αντιδρούν από αρνητικά ως, στην καλύτερη περίπτωση, ‘’παγωμένα’’ και ο χειρισμός σε κεντρικό επίπεδο – με τα κομματικά ‘’φροντιστήρια’’ κι όλες τις άλλες κυβερνητικές πρωτοβουλίες – , προκαλεί ποικίλα σχόλια.
Προσέξτε: Έχουν δίκιο όσοι λένε πως υπάρχει μπροστά μας μια αναντίρρητη κοινωνική πραγματικότητα, μπροστά στην οποία δεν δικαιούμαστε να στρουθοκαμηλίσουμε. Είναι όμως, διαφορετικής τάξης ζήτημα, η νομική θωράκιση των ίσων ευκαιριών μιας κοινωνικής ομάδας με όλους τους άλλους πολίτες μιας ευνομούμενης χώρας και διαφορετικής υπόστασης θέμα η προσπάθεια αναζήτησης τρόπων να ανατρέψει κάποιος τη φυσική ισορροπία, την πραγματικότητα που υπήρχε πριν από εμάς, τη βρήκαμε εμείς και θα εξακολουθεί να υπάρχει, πολλές χιλιάδες χρόνια μετά από την ώρα που η δική μας γενιά θα είναι… αστερόσκονη. Από την ώρα που πολλοί βουλευτές του- πανίσχυρου κι αυτό στην παρούσα φάση έχει τη σημασία του – κυβερνώντος κόμματος ψάχνουν προσκηνιακά ή και παρασκηνιακά τρόπους να μην εμπλακούν στην περιπέτεια αυτού του νομοσχεδίου, έχει αρχίσει η κουβέντα επί του ότι το νομοσχέδιο θα περάσει με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι που σημαίνει, πρώτον ότι οι βουλευτές έχουν εισπράξει αντιδράσεις θυμηδίας ως και οργής από την κομματική βάση και δεύτερον ότι η εικόνα δείχνει ότι ένα κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης διαλυμένο εις τα εξόν συνετέθη, με έναν απόλυτα απολιτίκ αρχηγό, ‘’βάζει ατζέντα’’ στη δημόσια σφαίρα. Είναι βέβαιο πως το νομοσχέδιο θα υποστεί αλλαγές προκειμένου να γλυτώσει την απόσυρση, τόσο στη διατύπωση όσο και στη φιλοσοφία του. Γιατί όπως και να το κάνουμε, ‘’γάμος’’ ομόφυλων ούτε υπάρχει, ούτε μπορεί να υπάρξει, ούτε και η ανέφελη τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια – είναι άλλο ζήτημα η οφειλόμενη από το κράτος διασφάλιση του δικαιώματος ελεύθερης επιλογής και προσδιορισμού από τον καθέναν πολίτη ξεχωριστά. Και δεν ξέρω αν είναι σώφρον να θυσιαστεί η ανιούσα πορεία της κυβέρνησης στο βωμό μιας σύγκρουσης για ένα τέτοιο θέμα…
