Επιμέλεια Γιάννης Ελευθερίου
Θεωρείται ο «πατέρας της νεότερης χειρουργικής». Έθεσε τις βάσεις για την αντισηπτική χειρουργική.
Παρακινούμενος από τις θεμελιώδεις ανακαλύψεις του Λουί Παστέρ, κατόρθωσε να μειώσει τις μετεγχειρητικές μολύνσεις. Ο λόγος για τον Τζόζεφ Λίστερ που γεννήθηκε σαν σήμερα 5 Απριλίου του 1827.
Αναλυτικότερα, ο Τζόζεφ Λίστερ (5 Απριλίου 1827 – 10 Φεβρουαρίου 1912) ήταν Βρετανός χειρουργός, πρωτοπόρος της αντισηψίας στις χειρουργικές επεμβάσεις.
Ο Λίστερ προήγαγε την ιδέα των αποστειρωμένων χειρουργικών εργαλείων όταν εργαζόταν στο Βασιλικό Νοσοκομείο της Γλασκώβης. Εισήγαγε επιτυχημένα το «καρβολικό οξύ» (γνωστό σήμερα ως φαινόλη) ως μέσο αποστειρώσεως αυτών των εργαλείων και στον καθαρισμό των τραυμάτων.
Όπως προαναφέρθηκε, παρακινούμενος από τις θεμελιώδεις ανακαλύψεις του Λουί Παστέρ στη μικροβιολογία, ο Λίστερ κατόρθωσε να μειώσει έτσι τις μετεγχειρητικές μολύνσεις, καθιστώντας τις εγχειρήσεις ασφαλέστερες για τους ασθενείς, σε βαθμό που να αποκληθεί «πατέρας της νεότερης χειρουργικής».
Οικογένεια και εκπαίδευση
Σύμφωνα με τη Wikipedia ο Λίστερ ήταν γιος ενός εύπορου Κουάκερου οπτικού και φυσικού, του Τζόζεφ Τζάκσον Λίστερ (1786-1869), πρωτοπόρου στην κατασκευή αχρωματικών αντικειμενικών φακών για χρήση στα σύνθετα μικροσκόπια. Ο Τζόζεφ υιός γεννήθηκε στο Γουέστ Χαμ του Έσσεξ, σήμερα μέρος του ανατολικού Λονδίνου.
Στο σχολείο έμαθε να διαβάζει με άνεση τη γαλλική και τη γερμανική γλώσσα. Παρακολούθησε την «Ακαδημία Ισαάκ Μπράουν», ένα σχολείο Κουακέρων στο Χίτσιν (σήμερα έχει μετατραπεί στο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο «Λόρδος Λίστερ»). Πήγε επίσης στο νεοϊδρυθέν τότε σχολείο Κουακέρων «Grove House», στο Τότεναμ.
Σπούδασε στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο Λονδίνου, ένα από τα λίγα ιδρύματα που δέχονταν Κουάκερους εκείνα τα χρόνια. Αρχικώς σπούδασε βοτανική και πήρε πτυχίο το 1847. Στη συνέχεια εγγράφηκε ως φοιτητής της ιατρικής και απεφοίτησε με άριστα, οπότε ακολούθησε στα 26 του η ένταξη στο Βασιλικό Κολέγιο Χειρουργών της Αγγλίας. Το 1854 ο Λίστερ έγινε πρώτος βοηθός, αλλά και φίλος, με τον χειρουργό Τζέιμς Syme (1799-1870) στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και το Βασιλικό Νοσοκομείο του Εδιμβούργου. Εκεί έγινε μέλος της Βασιλικής Ιατρικής Εταιρείας και παρουσίασε δύο διαφορετικές διατριβές, το 1855 και το 1871, τα χειρόγραφα των οποίων υπάρχουν ακόμα στην κατοχή της Εταιρείας.
Στη συνέχεια ο Λίστερ άφησε τους Κουάκερους, έγινε μέλος της Επισκοπικής Εκκλησίας της Σκωτίας και τελικώς πήρε ως σύζυγό του την κόρη του Syme, την Αγνή. Στον μήνα του μέλιτός τους επισκέφθηκαν μέσα σε τρεις μήνες κορυφαία ιατρικά ιδρύματα (νοσοκομεία και ΑΕΙ) στη Γαλλία και στη Γερμανία. Η Αγνή από τότε αγαπούσε την ιατρική έρευνα και παρέμεινε συνεργάτιδα του συζύγου της στο εργαστήριο μέχρι τον θάνατό της.
Σταδιοδρομία και έργο
Ο Λίστερ με συναδέλφους του στο Παλαιό Βασιλικό Νοσοκομείο του Εδιμβούργου περί το 1855 (ο Λίστερ είναι στην πρώτη σειρά με τα χέρια ενωμένα)
Πριν από τις μελέτες του Λίστερ, οι περισσότεροι πίστευαν ότι υπεύθυνες για τις μολύνσεις τραυμάτων ήταν οι χημικές βλάβες που προκαλούσε η έκθεση στον «κακό αέρα». Οι θάλαμοι των νοσοκομείων αερίζονταν κάπου-κάπου και το μεσημέρι ως προστασία κατά της εξαπλώσεως των μολύνσεων δια του μιάσματος, αλλά δεν υπήρχαν καν βρύσες για το πλύσιμο των χεριών ή των τραυμάτων των ασθενών. Ο χειρουργός δεν έπλενε τα χέρια του προτού εξετάσει έναν ασθενή, επειδή αυτό δεν θεωρείτο απαραίτητο για την πρόληψη των μολύνσεων. Παρά το έργο του Ούγγρου ιατρού Ιγκνάτς Σέμελβαϊς και του Αμερικανού Όλιβερ Γουέντελ Χολμς, τα νοσοκομεία χειρουργούσαν χωρίς αποστείρωση. Οι χειρουργοί υπερηφανεύονταν για τους λεκέδες στις άπλυτες χειρουργικές ποδιές τους ως ένδειξη της εμπειρίας τους.
Αφού έγινε καθηγητής της χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, ο Λίστερ έμαθε για τη δημοσίευση του Λουί Παστέρ, που απεδείκνυε ότι το σάπισμα των τροφών μπορούσε να συμβεί σε αναεροβικές συνθήκες αν υπήρχαν μικροοργανισμοί. Ο Παστέρ πρότεινε τρεις μεθόδους για την εξάλειψη των υπεύθυνων μικροοργανισμών: τη διήθηση (φιλτράρισμα), τη θέρμανση ή την έκθεση σε χημικά διαλύματα. Ο Λίστερ επιβεβαίωσε τα συμπεράσματα του Γάλλου χημικού διεξάγοντας τα δικά του πειράματα, οπότε αποφάσισε να αναπτύξει αντισηπτικές τεχνικές για τα τραύματα. Καθώς οι δύο πρώτες μέθοδοι δεν ήταν πρακτικές για τον ανθρώπινο ιστό, ο Λίστερ πειραματίσθηκε με την τρίτη ιδέα του Παστέρ.
Το 1834 ο Φρήντλημπ Φέρντιναντ Ρούνγκε είχε ανακαλύψει τη φαινόλη, γνωστή και ως καρβολικό οξύ, απομονώνοντάς την σε ακαθάριστη μορφή από τη λιθανθρακόπισσα. Ο Λίστερ άρχισε να πειραματίζεται με την αποτελεσματικότητά της σε επαφή με τραύματα.
Δοκίμασε να ψεκάζει τα εργαλεία, τις χειρουργικές τομές και τις χειρουργικές ποδιές με διάλυμα καρβολικού οξέος. Ο Λίστερ βρήκε ότι το διάλυμα, εφαρμοζόμενο με σπόγγο πάνω σε τραύματα, μείωνε αξιοσημείωτα τα περιστατικά γάγγραινας. Τον Αύγουστο του 1865 ο Λίστερ επέθεσε ένα τεμάχιο λινού βουτηγμένου σε διάλυμα καρβολικού οξέος στην πληγή ενός επτάχρονου αγοριού στη Γλασκώβη που είχε υποστεί σύνθετο κάταγμα όταν μια ρόδα κάρου είχε περάσει πάνω από το πόδι του. Μετά 4 ημέρες ανανέωσε τον επίδεσμο και ανακάλυψε ότι δεν είχε αναπτυχθεί καμιά μόλυνση, ενώ μετά από συνολικά 6 εβδομάδες εξεπλάγη όταν ανεκάλυψε ότι τα οστά του παιδιού είχαν κολλήσει χωρίς εμπυήσεις. Δημοσίευσε τα αποτελέσματα στο περιοδικό The Lancet σε μία σειρά 6 άρθρων, από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούλιο του 1867.
Μετά ο Λίστερ έδωσε οδηγίες στους χειρουργούς που είχε υπό την ευθύνη του να φορούν καθαρά γάντια, αλλά και να πλένουν τα χέρια τους πριν και μετά από κάθε εγχείρηση με διαλύματα καρβολικού οξέος 5%. Τα χειρουργικά εργαλεία πλένονταν επίσης με το ίδιο διάλυμα, ενώ οι βοηθοί το ψέκαζαν και στο χειρουργείο. Μία από τις πρόσθετες συστάσεις του ήταν η παύση της χρήσεως πορωδών φυσικών υλικών για την κατασκευή των λαβών των ιατρικών εργαλείων.
Ο Λίστερ άφησε τη Γλασκώβη το 1869, επιστρέφοντας στο Εδιμβούργο ως διάδοχος του Syme στην έδρα της Χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, και συνέχισε εκεί να αναπτύσσει βελτιωμένες μεθόδους αντισηψίας και ασηψίας. Ανάμεσα σε εκείνους με τους οποίους συνεργάσθηκε στο Εδιμβούργο και τον βοήθησαν στο έργο του, ήταν ο αρχιφαρμακοποιός και αργότερα ιατρός δρ. Αλεξάντερ Γκαν (Alexander Gunn, 1845-1914). Η φήμη του Λίστερ είχε ήδη αρχίσει να εξαπλώνεται και ακροατήρια 400 και πλέον έρχονταν στις διαλέξεις του. Καθώς η θεωρία πως πολλές ασθένειες προκαλούνται από μικρόβια γινόταν πιο κατανοητή, συνειδητοποιήθηκε ότι η μόλυνση μπορούσε να αποφευχθεί καλύτερα αν αποτρέπονταν τα μικρόβια να εισέρχονται στα τραύματα. Αυτό οδήγησε στον εκσυγχρονισμό της χειρουργικής γενικότερα. Στην επέτειο των 100 ετών από τον θάνατό του, το 2012, ο Λίστερ θεωρήθηκε από την πλειοψηφία ερωτηθέντων επαγγελματιών του ιατρικού χώρου ως «ο πατέρας της νεότερης χειρουργικής».
Αργότερα ο Λίστερ μετακλήθηκε από τη Σκωτία στο Νοσοκομείο του King’s College στο Λονδίνο και το 1881 εκλέχθηκε πρόεδρος της Κλινικής Εταιρείας του Λονδίνου. Ο Λίστερ ανέπτυξε και άλλες τεχνικές στη χειρουργική, όπως μία μέθοδο για την επιδιόρθωση της επιγονατίδας με μεταλλικό σύρμα, ενώ βελτίωσε και την τεχνική της μαστεκτομής.
Τα ύστερα χρόνια
Ο Λίστερ απεχώρησε από την εξάσκηση της ιατρικής μετά τον θάνατο της συζύγου του (η οποία τον βοηθούσε στις έρευνές του): Η Αγνή απεβίωσε το 1893 στην Ιταλία, κατά τη διάρκεια μιας από τις λίγες περιόδους διακοπών που επέτρεπαν στους εαυτούς τους. Η μελέτη και η συγγραφή έχασαν την έλξη που τού ασκούσαν και ο Λίστερ βυθίστηκε στην μελαγχολία. Παρά το ότι υπέστη ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, ερχόταν ακόμα από καιρού σε καιρό στη δημοσιότητα. Στις 24 Αυγούστου 1902, δύο μόλις ημέρες πριν τη σχεδιαζόμενη στέψη του ως βασιλιά του Ηνωμένου Βασιλείου, ο Εδουάρδος Ζ΄ αρρώστησε με σκωληκοειδίτιδα. Καθώς συνέβαινε με όλες τις επεμβάσεις εκείνη την εποχή, η σκωληκοειδεκτομή που χρειαζόταν ο Εδουάρδος, συνοδευόταν ακόμα από μεγάλο κίνδυνο θανάτου από μετεγχειρητική μόλυνση, οπότε οι χειρουργοί δεν τόλμησαν να χειρουργήσουν προτού συμβουλευθούν την κορυφαία χειρουργική αυθεντία στη χώρα. Ο Λίστερ ανταποκρίθηκε δίνοντάς τους οδηγίες για τις τελευταίες αντισηπτικές μεθόδους (τις οποίες ακολούθησαν κατά γράμμα), και ο βασιλιάς τα πήγε καλά, λέγοντας μετά από καιρό στον Λίστερ: «Γνωρίζω ότι αν δεν υπήρχατε εσείς και το έργο σας, δεν θα καθόμουν εδώ σήμερα.»
Ο Λίστερ απεβίωσε σε ηλικία 84 ετών στο εξοχικό του σπίτι (σήμερα γνωστό ως «Coast House»), στην παραθαλάσσια κωμόπολη Walmer του Κεντ. Μετά την εξόδιο ακολουθία του στο Αββαείο του Ουέστμινστερ, τάφηκε στο Κοιμητήριο του Hampstead, στο Λονδίνο. Η βαρονία, ο τίτλος του βαρόνου της οποίας του είχε απονεμηθεί τιμητικά, καταργήθηκε αμέσως μετά τον θάνατό του.
