Η Ελληνική Επανάσταση του 1821, ήταν μια επιτυχημένη επανάσταση από τους Έλληνες ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μεταξύ του 1821 και του 1829. Η επανάσταση οδήγησε στη δημιουργία της σύγχρονης Ελλάδας, η οποία σταδιακά επεκτάθηκε στα σημερινά σύνορα. Η επανάσταση γιορτάζεται από τους Έλληνες σε όλο τον κόσμο ως ημέρα ανεξαρτησίας στις 25 Μαρτίου κάθε έτους, ημέρα του Ευαγγελισμου. Ακολουθουν τα πιο σημαντικα γεγονοτα απο την αρχη του ετους του 1821 εως την συμβολικη ημερομηνια της 25 Μαρτιου.
6 Ιανουαρίου 1821
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ένας από τους σημαντικότερους ηγέτες και στρατηγούς του ελληνικού αγώνα για την ανεξαρτησία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, με σημαντική δράση στις περιοχές των Επτανήσων και της Ζακύνθου αποβιβάζεται στην Καρδαμύλη της Μάνης και εντάσσεται στην επανάσταση οργανώνοντας τις επαναστατικές δυνάμεις στην Πελοπόννησο.
26 – 29 Ιανουαρίου:
Πραγματοποιείται η μυστική διάσκεψη της Βοστίτσας (σημερινό Αίγιο), από τις 26 έως τις 29 Ιανουαρίου, αποτελεί έναν σημαντικό πρόδρομο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Σε αυτή τη διάσκεψη, συμμετείχαν κορυφαίοι πρόκριτοι (τοπικοί ηγέτες), καπεταναίοι (πολεμικοί αρχηγοί) και κληρικοί από διάφορες περιοχές της Πελοποννήσου. Στόχος της συνάντησης ήταν η συζήτηση και ο συντονισμός των προπαρασκευαστικών δράσεων για την επικείμενη επανάσταση ενάντια στην Οθωμανική κυριαρχία. Σημαντική φιγούρα σε αυτή τη διάσκεψη ήταν ο Παπαφλέσσας, ένας από τους πνευματικούς ηγέτες της Επανάστασης και ένας εξαίρετος ομιλητής και οργανωτής, ικανός να εμπνεύσει και να ενώσει τους ανθρώπους για το κοινό σκοπό της απελευθέρωσης.
22 Φεβρουαρίου
Λίγες μέρες μετά την απόφαση για την έναρξη της επανάστασης, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης διαβαίνει τον ποταμό Προύθο, ο οποίος αποτελεί φυσικό σύνορο ανάμεσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και την Ρωσία. Η διάβαση αυτού του συνόρου ήταν ένα σημαντικό βήμα, ο Υψηλάντης και οι δυνάμεις του μετακινήθηκαν εντός των εδαφών της Μολδαβίας, φτάνοντας στο Ιάσιο. Η προέλαση στο Ιάσιο ήταν στρατηγικής σημασίας για την εκστρατεία του Υψηλάντη, καθώς έθεσε τις βάσεις για την περαιτέρω εξέλιξη της επαναστατικής δράσης. Αποτελει την εναρξη των στρατιωτικων επιχειρησεων και αποτελει το εναυσμα επαναστατικών δράσεων ενάντια στην Οθωμανική κυριαρχία σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, από τη Μακεδονία έως την Κρήτη.
3 Μαρτίου
Στις 3 Μαρτίου, σε μια προσπάθεια να αποτρέψει τις οθωμανικές αντιδράσεις εναντίον του χριστιανικού πληθυσμού της Κωνσταντινούπολης και της Μικράς Ασίας, ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος Ε΄ αφορίζει τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και τον Μιχαήλ Σούτσο για τις ενέργειές τους. Οι ηγετες της επαναστασης δεν λαμβανουν στα υπόψη τους τον μήνυμα του Πατριαρχειου ενω ο κληρος συμμετεχει μαζικα στις επαναστατικες δρασεις.
7 Μαρτίου
Η πρώτη επαναστατική πράξη στη νότια Ελλάδα σημειώθηκε με την πολιορκία των Πύργων των Καλαβρύτων από Έλληνες αγωνιστές υπό την ηγεσία του Σωτήρη Χαραλάμπη και των αδελφών Πετμεζαίων. Οι Πύργοι των Καλαβρύτων ήταν σημαντικός οχυρωματικός σταθμός για τους Οθωμανούς στην περιοχή και η πολιορκία τους από τους Ελληνες αγωνιστές συμβόλιζε την έναρξη της επαναστατικής αντίστασης στην Πελοπόννησο. Μετά από λίγες μέρες πολιορκίας, στις 21 Μαρτίου, οι Πύργοι παραδόθηκαν στους επαναστάτες.
Η επιτυχία αυτή έδειξε ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν ήταν ανίκητη και ότι οι Έλληνες είχαν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τις οθωμανικές δυνάμεις, ανοίγοντας τον δρόμο για περαιτέρω επαναστατικές ενέργειες στην περιοχή και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
22 Μαρτίου
Οι επαναστάτες μπαίνουν στην Πάτρα, ένα από τα κύρια αστικά κέντρα της Πελοποννήσου εκείνη την εποχή. Η Πάτρα ήταν στρατηγικής σημασίας λόγω της θέσης της και του λιμανιού της, καθιστώντας την κατάληψή της μια σημαντική επιτυχία για τους επαναστάτες.Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός κατασκευάζει ξύλινο σταυρό, τον οποίο τοποθετεί στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου. Στον σταυρό αυτό ορκίζονται οι επαναστάτες.
23 Μαρτίου
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Παπαφλέσσας και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης απελευθερώνουν την Καλαμάτα από τους Οθωμανούς Τούρκους. Αυτή η επιτυχία οφείλεται στις συντονισμένες προσπάθειες των τριών σημαντικών επαναστατικών ηγετών: του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ενός από τους διασημότερους αρχηγούς της Επανάστασης με μεγάλη στρατιωτική εμπειρία, του Παπαφλέσσα, κληρικού και επαναστάτη που διακρίθηκε για τον οργανωτικό του ρόλο και την πνευματική του επιρροή στον αγώνα, και του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, ισχυρού ηγετικού προσώπου από τη Μάνη
ην ίδια μέρα, ένα άλλο σημαντικό γεγονός ήταν η κήρυξη της Επανάστασης στη Βοστίτσα (σημερινό Αίγιο) από τον Ανδρέα Λόντο, έναν άλλον κεντρικό επαναστατικό ηγέτη. Η κήρυξη της επανάστασης σε αυτήν την περιοχή και η έξοδος των Τούρκων κατοίκων σηματοδότησαν την επέκταση του επαναστατικού κινήματος και την αποδυνάμωση της οθωμανικής κυριαρχίας σε μεγαλύτερες περιοχές της Πελοποννήσου.
Στις 24 Μαρτίου,
Η Ελληνική Επανάσταση επεκτεινεται στη Ρούμελη, με την κήρυξη της Επανάστασης στο Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία Σαλωνών (κοντά στην Άμφισσα), από τον Δεσπότη Σαλωνών Ησαΐα και τον Πανουργιά. Η κίνηση αυτή αποτελούσε μέρος της ευρύτερης διάχυσης του επαναστατικού φλογερού στις ελληνικές περιοχές και σημάδεψε την αρχή των επαναστατικών δράσεων στην κεντρική Ελλάδα.
Ο Δεσπότης Ησαΐας, κληρικός ηγέτης με επιρροή στην περιοχή, είχε σημαντικό ρόλο στην κινητοποίηση των πιστών και την υποστήριξη της επαναστατικής δράσης στη Ρούμελη. Η επιλογή του Μοναστηριού του Προφήτη Ηλία ως τόπου για την κήρυξη της Επανάστασης έχει σημαντική συμβολική αξία, καθώς τα μοναστήρια και οι θρησκευτικοί χώροι έπαιξαν βασικό ρόλο στην επαναστατική κινητοποίηση και στον ενθουσιασμό του λαού.
Η κήρυξη της Επανάστασης στη Ρούμελη υπογραμμίζει τη γεωγραφική και στρατηγική διεύρυνση του επαναστατικού κινήματος πέρα από την Πελοπόννησο και τα νησιά, αποτελώντας ένδειξη της πανελλήνιας απήχησης και συμμετοχής στον αγώνα για ανεξαρτησία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
