Tης Έλενας Κύρλα
Στην Ελλάδα του 2023 εκπαιδευτικός δέχτηκε καταγγελία από γονείς
μαθητών της επειδή προέβαλε εντός της τάξης μια ταινία μικρού μήκους. Η
συγκεκριμένη πολυβραβευμένη ταινία η οποία είναι εγκεκριμένη από το
Υπουργείο Παιδείας και έχει προβληθεί σε σχολικές τάξεις του εξωτερικού,
σύμφωνα με το Σουηδό σκηνοθέτη, αφηγείται την ιστορία μιας φιλίας μεταξύ
δύο αγοριών οι οποίο δοκιμάζουν τα όριά τους κι ανακαλύπτουν τι σημαίνει να
«γίνεσαι άνδρας».
Ωστόσο, στην άκρως συντηρητική κι ελληνική κοινωνία, η κίνηση της
εκπαιδευτικού να εντάξει τους μαθητές της στις ανθρώπινες σχέσεις και να
ξεκινήσει την «άβολη» συζήτηση περί σεξουαλικής φύσης και ελευθερίας
θεωρήθηκε ως προσπάθεια προσηλυτισμού στην ομοφυλοφιλία.
Στην Ελλάδα του σήμερα οι νοικοκυραίοι θίγονται, όταν ένας
εκπαιδευτικός προσπαθεί να διαμορφώσει πραγματικούς ανθρώπους και όχι
στείρους «παπαγάλους». Εξάπτονται όταν ένας δάσκαλος προσπαθεί να
μιλήσει για την σεξουαλική ελευθερία, για τον όρο «συναίνεση» και για την
έννοια της αποδοχής και της ισότητας. Τον καταδιώκουν και προσπαθούν να
τον εξοβελίσουν όταν επιδιώκει να δώσει στους μαθητές αξίες και να
καταργήσει τα «ταμπού».
Αντιθέτως, η πουριτανή ελληνική κοινωνία δεν έχει κανένα πρόβλημα
με τις γυναικοκτονίες, δεν αναστατώνεται επουδενί με τις συνεχείς έμφυλες
επιθέσεις και δεν επηρεάζεται από την πληθώρα περιστατικών βιασμού.
Κουνάει το δάχτυλο στα θύματα και τα λοιδορεί ότι «προκάλεσαν» κι ότι
«πήγαιναν γυρεύοντας». Αυτοί που προσβλήθηκαν από την ταινία, είναι οι
ίδιοι οι οποίοι παλεύουν με νύχια και με δόντια να κάνουν το γιο τους αρκετά
«άντρα» και οι οποίοι απαγορεύουν στην κόρη τους να φοράει φούστες.
Προμοτάρουν το πρότυπο του «μάτσο» αρσενικού και αναπαράγουν την ιδέα
ότι «εντάξει και τι φταίει αυτός, άντρας είναι».
Η μικροαστή ελληνική κοινωνία δεν έχει μάθει να αγαπάει τα παιδιά της
γι αυτό που πραγματικά είναι, θεωρεί ταμπού το σεξ και προτιμά να θρηνεί
θύματα από το να μιλάει ανοιχτά για τη σεξουαλικότητα.
Ευτυχώς, ωστόσο, υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις. Είναι αυτοί οι
εκπαιδευτικοί οι οποίοι στηρίζουν τα παιδιά τους, τα μορφώνουν και τους
δίνουν αξίες. Είναι οι γονείς που παραμερίζουν την αμηχανία τους και
συζητάνε με τους εφήβους τους για την «πρώτη φορά», για την προφύλαξη,
για τη συναίνεση. Συζητάνε κι αποδέχονται. Κι ευτυχώς είναι αρκετοί.
