Συνέντευξη στον Κώστα Παππά
Ήταν ο πρώτος σε σταυρούς προτίμησης Έλληνας Ευρωβουλευτής στις προηγούμενες ευρωεκλογές. Πάνω από μισό εκατομμύριο συμπολίτες μας τον επέλεξαν και τον εμπιστεύτηκαν να τους εκπροσωπήσει στην ευρωβουλή. Ο ίδιος ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, που προτιμά να ακούγεται περισσότερο η δουλειά του παρά οι δηλώσεις του, διεκδικεί σε λίγους μήνες μια ακόμα θητεία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο λόγος για τον κ. Στέλιο Κυμπουρόπουλο, τον ψυχίατρο, τον ακτιβιστή, τον άνθρωπο που γνωρίζει τι σημαίνει να παλεύεις και να κερδίζεις, παρά τις δυσκολίες. Ακόμα και αν οι δυσκολίες αυτές αναφέρονται σε μια κινητική αναπηρία .
Ο ίδιος πέτυχε πολύ πιο σημαντικές νίκες μέχρι να ζητήσει την ψήφο των συμπατριωτών του, στον όχι και τόσο φιλικό κόσμο μας για τα άτομα με κινητικά ή άλλα προβλήματα . Απέδειξε λοιπόν οτι μόνο ο αγώνας που δεν δίνεται δεν θα κερδηθεί ποτέ. Μέσα λοιπόν στην προετοιμασία για την επικείμενη ευρωκάλπη τον βρήκε το nofakenews.gr χθες το απόγευμα στο γραφείο του στην Αθήνα και η συζήτηση μαζί του ήταν ζεστή και νομίζουμε ουσιαστική, καθώς ο κ. Κυμπουρόπουλος απάντησε και γι αυτά που συζητάμε πολύ, όπως η υπόθεση των Τεμπών και το ζήτημα της διακίνησης των email από τη συνάδελφό του Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, μέχρι και εκείνα που θα έπρεπε επίσης να μας απασχολούν, όπως τα πραγματικά διακυβεύματα της ευρωκάλπης, η οποία σε λίγο καιρό θα “στηθεί” μπροστά μας.
Βαδίζουμε προς τις Ευρωεκλογές κ. Κυμπουρόπουλε με ένα από τα βασικά θέματα της επικαιρότητας να είναι τα Τέμπη. Ήδη το πολιτικό κλίμα είναι τεταμένο και οι συγγενείς των θυμάτων θέλουν να κάνουν γνωστές τις θέσεις τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, να γνωστοποιήσουν τις απόψεις και τις διεκδικήσεις τους για απονομή δικαιοσύνης. Θα θέλαμε να ακούσουμε τη θέση σας για το θέμα.
Το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό. Μιλάμε για ένα τραγικό γεγονός και όλοι πρέπει να στεκόμαστε με απεριόριστο σεβασμό σε αυτό τον κόσμο και στα δικαιώματα των συγγενών και των ανθρώπων που επλήγησαν και το γεγονός αυτό τους άφησε σωματικές και ψυχικές βλάβες για την αναζήτηση της αλήθειας τους και αναζήτηση μιας δικαιοσύνης. Είναι πολύ σημαντικό το ζήτημα. Ωστόσο δεν πρέπει να πάμε με αυτή την ατζέντα στις Ευρωεκλογές. Μπορώ να σας πω και άλλα χίλια δύο εθνικά ζητήματα. Από την άλλη δεν πρέπει να δούμε και τι γίνεται με την ευρωπαϊκή ατζέντα και για ποιο λόγο θα ψηφίσουμε; Στις εθνικές εκλογές κάνουμε ένα εθνικό πρόγραμμα δεν θα πρέπει να ακολουθήσουμε την ίδια διαδικασία και στις ευρωπαϊκές εκλογές; Έχουμε μεγάλα ζητήματα που μας απασχολούν, όπως η μετανάστευση , το ζήτημα της κοινής αμυντικής πολιτικής, εργασιακά, ενεργειακά . Αυτά θα πρέπει να τα δούμε .
Ένα άλλο ζήτημα της επικαιρότητας είναι η ιστορία με τα email και τα προσωπικά δεδομένα των ομογενών και μιλάμε για την περίπτωση της συναδέλφου σας της κυρίας Ασημακοπούλου. Γνωρίζουμε οτι η ΕΕ είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη σε τέτοια ζητήματα. Θα θέλαμε την άποψή σας στο θέμα αυτό.
Η Ευρώπη είναι ευαίσθητη σε τέτοια θέματα και γι’ αυτό υπήρχε άμεση αντίδραση και η αναγνώριση των βημάτων που έγιναν οδήγησαν στη μη συμμετοχή της κυρίας Ασημακοπούλου στην εκλογική διαδικασία. Είναι μια υπόθεση η οποία συνεχίζεται δεν τελείωσε, απλά επειδή υπήρχαν οι ευρωεκλογές έπρεπε να κλείσει το κομμάτι της υποψηφιότητας. Ωστόσο δεν έχει κλείσει η υπόθεση και συνεχίζεται η πλήρης διερεύνηση και από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων για να ακολουθηθούν όλα τα βήματα που πρέπει να ακολουθηθούν.
Πριν από λίγες εβδομάδες σας απονεμήθηκε η διάκριση του κορυφαίου ανερχόμενου νέου Ευρωβουλευτή. Τι λέει για εσάς αυτή η διάκριση;
Είναι για μένα πολύ ενθαρρυντικό ένας νέος άνθρωπος, είμαι ακόμα κάτω από τα 40 και έχω το δικαίωμα να λέω οτι είμαι νέος, ο οποίος διεκδίκησε το 2019 μια θέση το Κοινοβούλιο να παίρνει αυτή τη διάκριση. Θα βάλω και τον παράγοντα της κινητικής βλάβης . Ακούμε πολλά για το τί κάνει η Ελλάδα για τους ανάπηρους πολίτες. Θα πω ότι οι ανάπηροι Ευρωβουλευτές αυτή τη στιγμή είμαστε μόνο 7. Ένας από τους 7 είμαι εγώ με κινητική βλάβη και ένας Σουηδός επίσης με κινητική βλάβη. Από μόνο του αυτό είναι αρκετά σπουδαίο , ένας Έλληνας έχει φτάσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και διεκδικεί όχι μονάχα για την ομάδα των αναπήρων , διεκδικεί για την κοινωνία , για αλλαγές οι οποίες έρχονται από την Ευρώπη και επηρεάζουν το σύνολο της ζωή μας και αναζητά απαντήσεις σε ζητήματα όπως είναι τα υγειονομικά, ξεκινήσαμε να συζητάμε τη δημόσια υγεία σε πιο ευρεία κλίμακα. Αυτό λοιπόν για μένα οτι ξεκίνησα το 2019 με 577.114 ψήφους έγινε δύναμη και μου έδωσε ώθηση ώστε να παλεύω. Έτσι κι αλλιώς είμαι ένας άνθρωπος που όπου βρίσκομαι θέλω να παλεύω , να δουλεύω, να διεκδικώ και να μην καθησυχάζομαι με αυτό που έχω βρει.
Γιατί ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος επέλεξε να κατέλθει στις εκλογές, στην πολιτική, ως Ευρωβουλευτής και όχι ως Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου;
Αρχικά να απαντήσω γιατί να διεκδικήσω μια πολιτική θέση; Αυτό έγινε γιατί θεωρώ οτι από πολύ νωρίς στη ζωή μου ήμουν πολιτικοποιημένο ον ,διεκδικητής δικαιωμάτων της καθημερινότητας. Θες να δεις μια καλύτερη ζωή για τους αναπήρους και να φωνάζεις, να διεκδικείς, να γίνεσαι μια ομάδα με άλλους ανάπηρους , οι οποίοι διεκδικούν. Θεωρώ οτι αυτός είναι ένας πολιτικός τρόπος δράσης. Από νωρίς υπήρχε ένα πολιτικό backround. Γιατί να γίνω αιρετός στην Ευρωβουλή; Γιατί πιστεύω και είναι αλήθεια, οτι η Ευρώπη είναι ένας τόπος , ο οποίος δημιουργεί νομοθεσίες, οι οποίες επηρεάζουν οριζόντια τη ζωή μας σε πολλούς τομείς. Αυτό που θέλω να δω εγώ είναι αν υπάρχει περισσότερη κοινωνική Ευρώπη, ώστε να μπορούμε να έρθουμε με ένα πιο συνεκτικό τρόπο πιο κοντά το ένα με το άλλο κράτος μέλος. Πιστεύω οτι είμαι ένας άνθρωπος που μπορώ να αντιληφθώ διάφορες διαστάσεις για πολλούς πολίτες, ώστε να επηρεάσω με τον τρόπο σκέψεις μου τις καταστάσεις.
Στις προηγούμενες Ευρωεκλογές είσαστε ο πρώτος σε προτίμηση Ευρωβουλευτής του κυβερνώντος κόμματος με 577.114 σταυρούς. Πηγαίνετε για την πρωτιά πάλι; Το ρωτάω αυτό γιατί γνωρίζουμε οτι δεν μιλάμε σε έναν άνθρωπο αλαζόνα.
Η διεκδίκηση μιας θέσης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχει να κάνει με τη θέση προτίμησης. Την ίδια δουλειά θα έκανα αν ήμουν όγδοος την ίδια δουλειά αποφάσισα να κάνω και ας είμαι πρώτος. Σημασία έχει οτι βρέθηκα εκεί για να διεκδικήσω . Ο ελληνικός λαός θα αποφασίσει ποια θέση και αν ξανά θα έχω μια θέση στο ευρωκοινοβούλιο . Συνεχίζω και αν βρεθώ μέσα θα έχω την ίδια ζέση και επιθυμία να δουλέψω. Δεν έχει σημασία η κατάταξη , αξία έχει η ευθύνη που σηκώνεις μετά από την εμπιστοσύνη που εκφράζουν στο πρόσωπό σου κάποιοι άνθρωποι. Και ένας να ήταν θα ήμουν εκεί για να δουλέψω για τον άνθρωπο αυτό που με εμπιστεύτηκε.
Μπαίνουμε σταδιακά στην τελική ευθεία για τις ευρωεκλογές ποιά είναι λοιπόν τα σπουδαία ζητήματα σε αυτή την κάλπη;
Το μεταναστευτικό, η ενέργεια , η ακρίβεια και αυτό που έφερε και ο Έλληνας Πρωθυπουργός, το ζήτημα της κοινής αμυντικής πολιτικής, και πως μπορούμε να το ξεδιπλώσουμε σιγά σιγά. Ψιθυρίζεται πάρα πολλά χρόνια αυτό. Πρέπει όμως να το θέσουμε επί τάπητος και να δούμε τις προεκτάσεις που θα έχει μια τέτοια επιλογή. Αν θέλουμε να γίνουμε μια σταθερή δύναμη, η οποία αναγνωρίζεται ως αξιοπρεπής, πρέπει να ενωθούμε και σε αυτό το κομμάτι. Εκτός της οικονομίας. Να δούμε επίσης πως θα γίνει η διαχείριση των διμερών σχέσεων . Πρέπει να επιμείνουμε στη φράση κοινή εξωτερική πολιτική. Έχουμε δύο άμεσους πολέμους έναν που μας “χαϊδεύει” και έναν λίγο πιο μακριά που δεν παύει να επηρεάζει τη γενικότερη κατάσταση.
Υπάρχει ανησυχία σε συναδέλφους σας Ευρωβουλευτές για την εξέλιξη του πολέμου στην Ουκρανία; Υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της ΕΕ, αλλά και υπουργοί ισχυρών κυβερνήσεων, όπως η γερμανική, μίλησαν τις προηγούμενες εβδομάδες για οικονομία πολέμου, για ανάγκη διαμόρφωσης του γερμανικού ΕΣΥ να υποδεχθεί τραυματίες πολέμου ή τα παιδιά στη Γερμανία να προετοιμάζονται μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα και για το ενδεχόμενο πολέμου. Δεν είναι λίγο ανησυχητικές αυτές οι δηλώσεις, όταν ακούγονται από στελέχη ευρωπαϊκών κυβερνήσεων ή ανώτατων αξιωματούχων όπως ο Σάρλ Μισέλ;
Στους Ουκρανούς είμαστε κοντά. Δεν παύει να υπάρχει ένας ενεργός πόλεμος, που καταλαβαίνετε, όπως κάθε πόλεμος έχει και συνέπειες . Αυτές τις συνέπειες πρέπει να δούμε πως θα τις συνδιαχειριστούμε. Δεν είμαστε μόνοι μας. Αν θες να κρατάς το χέρι ενός συμμάχου σου, που θες να γίνει και οικογένεια σου, πρέπει να του κρατάς το χέρι και στα δύσκολα και στα πολύ δύσκολα. Όταν θες να βλέπεις μπροστά πρέπει να βλέπεις και όλο το δάσος.
Σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρώπη τι θα περιμένατε εσείς να αλλάξει σε σχέση με τους συνανθρώπους μας που έχουν μια αναπηρία;
Αυτό που θέλω να δω είναι η νοοτροπία , η οποία αλλάζει. Όντας ανάπηρος δεν σημαίνει οτι δεν μπορεί να είσαι και κομμάτι της κοινωνίας. Αυτό εν μέρη έχει κερδηθεί. Όταν μιλάμε για αναπηρία δεν μπορούμε να βλέπουμε αυτό το θέμα ως όλη η Ελλάδα. Τι εννοώ ; Υπάρχουν τμήματα της Ελλάδας και το ξαναέζησα αυτό αυτές τις μέρες που είχα μια μεγάλη περιοδεία από την Ορεστιάδα μέχρι τα Ιωάννινα , ταξίδεψα σε 11 πόλεις σε 11 μέρες και πέρασα και από την Κομοτηνή, η οποία είναι μια πόλη η οποία είναι πολύ φιλική για τους ανάπηρους πολίτες και δε μιλάμε μόνο για τις ράμπες στο πεζοδρόμιο, αλλά για την γενικότερη αντίληψη, την ιδιωτική και δημόσια πρωτοβουλία. Είναι μια πόλη που ο ανάπηρος μπορεί να συμμετέχει. Αυτό σημαίνει οτι μπορεί και να κυκλοφορεί και να διασκεδάζει και να ερωτεύεται και να συμμετέχει στα κοινά της καθημερινότητας. Αυτό το πέτυχε αυτή η πόλη και άλλες δύο τρεις στην Ελλάδα. Μάλιστα η Κομοτηνή έχει βραβευθεί για αυτό το κομμάτι. Η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει την παιδεία της σε αυτά τα θέματα. Γίνονται κινήσεις όπως το στρατηγικό σχέδιο δράσης για τα άτομα με αναπηρία , η ανεξάρτητη αρχή προσβασιμότητας , έχουν γίνει βήματα. Για να γίνει όμως μια πυρηνική αλλαγή πρέπει να επενδύσουμε στην παιδεία μας. Να επενδύσουμε σε ένα πλαίσιο που λέει οτι ανάπηροι και μη ανάπηροι μπορούν να φοιτήσουν στο ίδιο σχολείο. Δεν είναι όλα άσχημα στην Ελλάδα και καλά στο εξωτερικό. Αν συνέβαινε αυτό δεν θα υπήρχαν διεκδικήσεις στο εξωτερικό, δεν θα υπήρχε αναπηρικό κίνημα, γιατί θα ήταν όλα λυμένα. Δεν είναι όλα λυμένα. Από τις πρώτες μου διαπραγματεύσεις στο Ευρωκοινοβούλιο ήταν η ευρωπαϊκή στρατηγική για τα άτομα με αναπηρία 2021-2030 και μέσα σε αυτό είπαμε πολλά, όπως οτι οι ανάπηροι πρέπει να δουλεύουν στην ενιαία αγορά εργασίας , μιλήσαμε για την αποϊδρυματοποίηση, για την ευρωπαϊκή κάρτα αναπηρίας, που από τότε έγινε, ώστε να υπάρχει ένα κοινό έγγραφο οτι είσαι ανάπηρος.
