Του Κώστα Παππά
Πραγματικά είναι πολύ δύσκολο μετά από μια συντριπτική ήττα οποιοδήποτε κόμμα στον πλανήτη να μπορέσει να ανασυνταχθεί και να μπορέσει να σηκώσει κεφάλι και μάλιστα ένα μόλις μήνα μετά από το βαρύ αποτέλεσμα.
Ωστόσο έτσι είναι η ζωή και η πολιτική, ή σηκώνεσαι και πολεμάς ή περιμένεις την χαριστική βολή. Οι εκλογές που έρχονται σε περίπου ένα μήνα δεν είναι απλά κρίσιμες , κρίσιμες ήταν οι χθεσινές, αυτές που έρχονται αποκτούν πλέον χαρακτήρα υπαρξιακό για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Πολλοί χθες το βράδυ αναρωτιόντουσαν τί μπορεί τάχα να γίνει σε λίγες εβδομάδες και ο ΣΥΡΙΖΑ να μπορεί τουλάχιστον να περισωθεί από την θύελλα που ξέσπασε; Δεν θα επιμείνω στο τί πήγε λάθος ή σε μια ακατάσχετη παρελθοντολογία για τα λάθη. Αυτά υποτίθεται οτι θα τα βρει το κόμμα και τα όργανά του και θα ασκήσει την αυτοκριτική που πρέπει να ασκηθεί ρεαλιστικά, ωμά και ντόμπρα. Μόνο που στην περίπτωση αυτή δεν φθάνει μόνο η αυτοκριτική. Ο Αλέξης Τσίπρας πρώτη φορά στα χρόνια που βρίσκεται στη θέση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται μπροστά σε μια κρίση ανεπανάληπτη, ταυτοτική και υπαρξιακή όπως σημειώσαμε νωρίτερα.
Μην κρυβόμαστε, το βαρύ χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι ακόμα και σήμερα ο Πρόεδρός του. Ήρθε λοιπόν η ώρα να αποδείξει με τις αποφάσεις που θα λάβει μαζί με τα συλλογικά όργανα οτι μπορεί να πείσει ξανά και κυρίως να ενισχύσει το κουρελιασμένο ηθικό των ψηφοφόρων του, των πλέον του 1 εκατομμυρίου ανθρώπων που ακόμα στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει πολύ γρήγορα να τους δώσει έναν καλό λόγο για την εκλογική μάχη που βρίσκεται σε ένα μήνα μπροστά. Από εκεί θα πρέπει να ξεκινήσει και στη συνέχεια να προχωρήσει σε γρήγορες έως σοκαριστικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας του κόμματός του, της επικοινωνιακής του ομάδας, και κυρίως του πολιτικού λόγου και του ύφους έκφρασής του, που όπως έδειξαν τα αποτελέσματα δεν συγκινεί πλέον , δεν πείθει, δεν δίνει όραμα, δεν δίνει απαντήσεις . Να προχωρήσει ταχύτατα στην επάνδρωση των νέων ψηφοδελτίων από ανθρώπους που έχουν πραγματικό έρεισμα στην κοινωνία και δεν φέρουν μόνο τον τίτλο του κομματικού στελέχους. Να ανοίξει την βεντάλια των επιλογών σε ανθρώπους του ευρύτερου προοδευτικού χώρου και να τους πείσει οτι αξίζει να δώσουν μαζί του τη μάχη. Να χαμηλώσει τους τόνους γενικότερα, ζούμε απ΄ οτι φαίνεται στην εποχή που οι άνθρωποι δεν θέλουν να φωνάζεις μέσα στο αυτί τους αλλά να τους εξηγείς απλά, κατανοητά και ήρεμα τί ακριβώς θέλεις να κάνεις. Να ξαναδεί την ατζέντα της ασφάλειας, της εγκληματικότητας, των εθνικών θεμάτων υπό ένα πρίσμα που δεν είναι παρωχημένο, αλλά απαντά σε κανονικά προβλήματα και ανησυχίες της καθημερινότητας των πολιτών. Να απευθύνει ένα πραγματικό προσκλητήριο πανστρατιάς σε όποιον άνθρωπο δεν ψήφισε αυτή την κυβέρνηση και να τον καλέσει με έναν τέτοιο λόγο που το προσκλητήριο αυτό να γίνει ατομικό.
Ο χρόνος είναι λίγος είναι η αλήθεια και αυτά που πρέπει να γίνουν είναι πολλά και δύσκολα μπορούν να επιτευχθούν σε ένα μήνα, αλλά μόνο ένα σοκ μπορεί να αρχίσει να διορθώνει το σοκ του χθεσινού αποτελέσματος. Ο Τσίπρας είναι καπετάνιος, ας βρει και το κατάλληλο πλήρωμα που θα τοποθετήσει στις σωστές θέσεις και ας ελαφρύνει το καράβι από τα νερά που μπήκαν χθες μα κυρίως από το κακό έρμα που υπήρχε προχθές στο καράβι. Ο αγώνας πρέπει να δοθεί…
