«Δικό μου το σώμα, δική μου η επιλογή»

Tης Έλενας Κύρλα

Με την κατάργηση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων, τη
σύσταση του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας αλλά και με
την επάνδρωση της νέας κυβέρνησης από υφυπουργό που στο παρελθόν
έχει τοποθετηθεί ένθερμα υπέρ της θεωρίας «του αγέννητου παιδιού», τίθεται
για ακόμη μια φορά στο προσκήνιο η θέση της γυναίκας στην κοινωνία και τα
δικαιώματα αυτής, με ειδικότερο το δικαίωμα στην άμβλωση.
Η άμβλωση συνίσταται στην τεχνητή διακοπή της κύησης με
χειρουργική επέμβαση ή με τη χορήγηση φαρμακευτικών ουσιών. Παρά το
γεγονός ότι πρόκειται για μια βασική υγειονομική ανάγκη, πληθώρα κρατών
απαγορεύουν και ποινικοποιούν τις αμβλώσεις, ασπαζόμενα θεωρίες περί
αγέννητων παιδιών, θρησκευτικής και ηθικής αποστροφής και ούτω καθεξής.
Η ποινικοποίηση των αμβλώσεων δεν οδηγεί σε μείωση αυτών. Ανοίγει
απλώς το δρόμο για ιατρικές επεμβάσεις αμφίβολης ασφάλειας, που
επιφέρουν θανάσιμους τραυματισμούς, οι οποίοι θα είχαν αποφευχθεί με τη
συνδρομή καταρτισμένου ιατρικού προσωπικού και την πλήρη πρόσβαση σε
υγειονομικές δομές.
Το δικαίωμα στην άμβλωση είναι θεμέλια λίθος του δικαιώματος της
γυναικείας αυτοδιάθεσης. Αποτελεί την ύψιστη απόδειξη του αυτοκαθορισμού
του γυναικείου σώματος και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας
κάθε θηλυκότητας.
Η στέρηση αυτού του δικαιώματος μετατρέπει τη γυναίκα σε μηχανή
αναπαραγωγής χωρίς δικαιώματα και χωρίς βούληση. Η ποινικοποίηση της
άμβλωσης προς χάρη της προστασίας ενός αγέννητου όντος σημαίνει ότι
χάνουμε κάθε δικαίωμα να αποφασίζουμε μόνες μας για το ίδιο μας το σώμα,
σημαίνει ότι η απόφαση αυτή ανήκει σε τρίτους! Αναγκαζόμαστε να φέρουμε
στον κόσμο το παιδί του κακοποιητή μας, ανήμπορες να επιλέξουμε το
αντίθετο. Αναγκαζόμαστε να τεκνοποιούμε, δίχως αυτό να αποτελεί συνειδητή
επιλογή μας. Κι αν αποφασίσουμε να αντιτεθούμε σε αυτό, τότε η μόνη λύση
είναι να ξαπλώσουμε στο κρεβάτι μιας παράνομης δομής και να αφεθούμε
στα χέρια ενός «ιατρού,» που χωρίς καμία γνώση και με ακατάλληλο και
επικίνδυνο εξοπλισμό θα μας οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στον
τραυματισμό ή ακόμη και στο θάνατο.

Δεν είμαστε αναπαραγωγικές μηχανές. Κανένας τρίτος δεν μπορεί να
έχει λόγο στο σώμα μας. Κανένα στέλεχος δεν μπορεί να αποφασίζει για την
αυτοδιάθεση μας ούτε να θέτει σε κίνδυνο την υγεία μας. Το σώμα μας μάς
ανήκει!