Του Γιάννη Βασιλακόπουλου
Χρήστος Μουλάς, 27 ετών, Σμηναγός…
Περικλής Στεφανίδης, 27 ετών, ανθυποσμηναγός …
Άλλοι δυο ήρωες… Το ρολόι της ζωής τους σταμάτησε να χτυπά, εν ώρα καθήκοντος, εν καιρώ ειρήνης… Πραγματική αφορμή βαθειάς λύπης για όλους μας και μια ακόμη ευκαιρία για προσχηματικά – ή, και όχι, για να μην είμαστε ισοπεδωτικοί – δάκρυα για τους κυβερνώντες ταγούς…
Οι κυβερνώντες όμως δεν έχουν ως αποστολή να δακρύζουν μπροστά σε ανοιχτές τηλεοπτικές κάμερες σε κάθε τραγικό συμβάν, ούτε να το σχολιάζουν… Αν δεν το προλαμβάνουν, έτσι απλά και κυνικά, έχουν αποτύχει… Κι είναι ντροπή για την Ελλάδα του 21ου αιώνα, χώρα που γεννά ήρωες, στο βαθύ διάβα της ιστορίας, σε κάθε περίσταση που χρειάζονται, μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας μας, μέσα από το σμάρι του απλού λαού, να φτιάχνει εν δυνάμει ήρωες, όταν κάποιοι συμπολίτες μας χάνουν τη ζωή τους από κρατική – κυβερνητική εγκληματική αβλεψία, εν ώρα καθήκοντος. Όταν συνάνθρωποι μας που έχουν στο γονιδίωμα τους την αυτοθυσία και την αυταπάρνηση και σώζουν ανθρώπινες ζωές πάνε στο καθήκον με πιθανά ιπτάμενα ‘’σαπάκια’’ τότε αυτό το ‘’επιτελικό κράτος’’ δεν προλαβαίνει την τραγωδία, τη δημιουργεί…
Είναι ήρωες όλοι οι πυροσβέστες μας, ιπτάμενοι και μη, ζώντες και νεκροί…
Είναι, όμως, απλοί πολιτικοί ταρτούφοι και ιανοί, αυτοί που τους ξεχνούν μόλις τελειώνει η αντιπυρική περίοδος. Και τους υπομισθοδοτούν, υποστελεχώνουν συνειδητά την πυροσβεστική και την αδυνατίζουν επιχειρησιακά την εποχή που δεν δίνει αιτίες κι αφορμές για επικοινωνιακή πασαρέλα. Και μην ακούσω ξανά αυτό το απύθμενου θράσους κυβερνητικό επιχείρημα ‘’κάηκαν σπίτια, ζώα, περιουσίες, αλλά δεν χάσαμε ανθρώπινη ζωή’’… Κι οι χθεσινοί ήρωες της Καρύστου, νεκροί της φωτιάς, είναι…
