Η σύλληψη του 48χρονου αλλοδαπού, γνωστού ως «Τάκης ο Αλβανός», καταζητούμενου για ανθρωποκτονία και στενού συνεργάτη του έγκλειστου Αλκέτ Ριζάι «φρεσκάρισε» στη μνήμη πολλών τα κατορθώματα του περιβόητου βαρυποινίτη. Κλοπές, δολοφονίες, «κυνηγητό» με την αστυνομία και εντυπωσιακές αποδράσεις με ελικόπτερα στο παλμαρέ του Ριζάι, σε μια εποχή που φαντάζει μακρινή, κι όμως απέχει μερικά χρόνια από το σήμερα.
Ο πρόσφατα συλληφθείς «Τάκης» στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» είναι γνωστό «φιντάνι» στον υπόκοσμο και στις διωκτικές αρχές. Έχει γράψει πολλά «χιλιόμετρα» στο έγκλημα με δολοφονίες, βομβιστικές επιθέσεις και ληστείες. Όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με τον λίγο μεγαλύτερο στενό συνεργάτη και φίλο του, Αλκέτ Ριζάι, ένα όνομα που είναι ταυτισμένο με την παρανομία στη χώρα μας.
Ο Ριζάι ήρθε από τη Αλβανία στις αρχές του ’90 και σχεδόν αμέσως απασχόλησε τις αστυνομικές αρχές. Ναρκωτικά και κλοπές ήταν οι «εισαγωγικές» στο έγκλημα πριν καν ενηλικιωθεί. Ανεβαίνοντας σκαλιά στην ιεραρχία των παρανόμων, έγινε ευρύτερα γνωστός το 2003 όταν σχεδίασε και πραγματοποίησε τη δολοφονία του Θανάση Κορωπιώτη. Ο Ριζάι πίστευε πως ο Κορωπιώτης είχε συνάψει δεσμό με τη φίλη του, Οξάνα, όμως στη συνέχεια αποδείχτηκε ότι το θύμα ήταν εξαιρετικά άτυχος, αφού ναι μεν «τα είχε» με αλλοδαπή όχι όμως με την Οξάνα του Ριζάι…
Στο ενεργητικό του έχει δυο ακόμη δολοφονίες, αυτές του Κ. Κουτελιέρη και του Γ. Κάτσιο, το καλοκαίρι το 2006 στο Περιστέρι, ύστερα από εντολή του Β. Στεφανάκου και στο πλαίσιο του πολέμου της νύχτας, που στοίχησε τελικά τη ζωή και στον «capo di capi».
Οι καταδίκες του ξεπερνούν τα τρις ισόβια και… περισσεύουν πολλά χρόνια ακόμα. Οπότε ο Αλβανός βαρυποινίτης γνώριζε πως μόνο αν δραπετεύσει θα έβλεπε πως είναι η ζωή από την άλλη πλευρά των κάγκελων, κάτι που τελικά έκανε και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο…
Όταν ταξίδευε μόνο με… ελικόπτερα
Οι δυο κινηματογραφικές αποδράσεις με ελικόπτερο από τις φυλακές Κορυδαλλού σε διάστημα τριών ετών και με πρωταγωνιστές τους ίδιους ανθρώπους, τον «φαντομά» Βασίλη Παλαιοκώστα και τον Ριζάι, έχουν καταγραφεί στα παγκόσμια σωφρονιστικά χρονικά, αποτέλεσαν και αποτελούν στίγμα για τη σωφρονιστική υπηρεσία και απέδειξαν πως κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.
Ο Ριζάι βρισκόταν στις φυλακές Κορυδαλλού εκτίοντας ποινή για την ανθρωποκτονία Κορωπιώτη, όταν στις 4 Ιουνίου του 2006 απέδρασε με τον Παλαιοκώστα με ελικόπτερο! Εκείνες τις στιγμές περιγράφει ο ίδιος ο «φαντομάς» στην αυτοβιογραφία του που εξέδωσε πριν δυο χρόνια.
«Εμείς απ’ το εσωτερικό ήμασταν πανέτοιμοι, δεν μας χρειάζονταν πολλά πράγματα. Πριν από δέκα λεπτά είχα επικοινωνία με τον Σπύρο και μου είπε: “Όλα καλά μαμά, τώρα ανεβαίνουμε στο ελικόπτερο, θα τα πούμε αργότερα από κοντά”. Υπολογίσαμε την ώρα και φύγαμε μαζί απ’ το κελί μου. Ο Αλκέτ γύρω από τη μέση του και κάτω από το μπλουζάκι του είχε μια αλυσίδα και ένα λουκέτο. Εγώ κράταγα μια πλαστική σακούλα που μέσα είχε μια μεγάλη κόκκινη σημαία μεταξοτυπία. Είχαμε επίσης από ένα αυτοσχέδιο μαχαίρι για τυχόν ήρωες. Φτάσαμε και σταθήκαμε πως δήθεν κουβεντιάζουμε μέσα απ’ την κιγκλιδωτή πόρτα που οδηγούσε στο προαύλιο. Δεν πέρασαν δυο λεπτά, όταν είδαμε στον ορίζοντα και στο ύψος του Κηφισού περίπου το ελικόπτερο να κατευθύνεται βόρεια και κάποια στιγμή το χάσαμε απ’ τα μάτια μας. Μπήκα στα μπάνια που ήταν ακριβώς απέναντι μας και προσπάθησα να καλέσω τον μικρό στο κινητό. Δεν απαντούσε. Βγαίνοντας, ήρθε στα αυτιά μου βαρύς υπόκωφος ήχος» περιγράφει αρχικά στο βιβλίο του ο Βασίλης Παλαιοκώστας και συνεχίζει:
«”Πάμε, φίλε, έρχονται”, μου είπε ο Αλκέτ. Περάσαμε μαζί την πόρτα και ο Αλκέτ την έκλεισε πίσω του. Έβγαλε απ’ τη μέση του την αλυσίδα, την πέρασε γύρω από τα κάγκελα και την κλείδωσε με το λουκέτο. Κατευθυνθήκαμε στο κέντρο του προαυλίου. Απλώσαμε ως σημαδούρα την κόκκινη σημαία που πάνω της είχε μαύρο φόντο τη μορφή του Τσε Γκεβάρα. Το ελικόπτερο είχε φτάσει, βρισκόταν στα εκατό μέτρα απ’ τον εξωτερικό μαντρότοιχο. Σε δευτερόλεπτα, μπήκε πάνω απ’ το κέντρο του προαυλίου, πήρε θέση προσγείωσης κι άρχισε να κατεβαίνει Η σκόνη και η άμμος του χαλικόστρωτου σηκώθηκαν στον αέρα κάνοντας την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Το προαύλιο φάνταζε χτυπημένο από σφοδρή αμμοθύελλα. Ο εκκωφαντικός, ξερός κρότος από τους έλικες, που τον πολλαπλασίαζε το τσιμεντένιο κτίριο της ακτίνας και του μαντρότοιχου, δονούσε ολόκληρη τη φυλακή, θαρρείς να την γκρεμίσει. Οι αισθήσεις μας βρίσκονταν σε ύψιστο συναγερμό. Η αδρεναλίνη έσπαγε κοντέρ. Όλα φαίνονταν να εξελίσσονται σε αργή κίνηση, σε μια τρισδιάστατη εικονική πραγματικότητα. Ένιωθα πως έβλεπα το κάθε γύρισμα του έλικα, τον κάθε κόκκο άμμου που πεταγόταν στον αέρα και αισθανόμουν το κάθε κύμα ήχου να χτυπά τα τύμπανα των αυτιών μου. Για μερικά δεύτερα το ελικόπτερο έμεινε να αιωρείται ένα μέτρο πάνω απ’ τη γη μέχρι να μπούμε και αμέσως ξεκίνησε την άνοδο με ακόμη πιο θορυβώδη τρόπο. Σε λίγο, αφήναμε πίσω μας το κτιριακό συγκρότημα του Κορυδαλλού, πετώντας προς τη γλυκιά ελευθερία»…
«Η Σούλα του Ριζάι»
Το μακελειό στο Περιστέρι τον Αύγουστο του 2006 έστειλε όλη την ΕΛΑΣ στο κατόπι του. Στις 8 Σεπτεμβρίου συλλαμβάνεται στην Βοιωτία και παίρνει το δρόμο της επιστροφής για Κορυδαλλό. Δυο χρόνια μετά τον ξαναβρίσκει πίσω από τα κάγκελα και ο φίλος του Β. Παλαιοκώστας. Από εκεί αρχίζει και η πλέον ασύλληπτη επαναληπτική διαδικασία απόδρασης στα παγκόσμια χρονικά. Μόνη διαφορά σε σχέση με την πρώτη «ελικοπτεράτη» απόδραση η «Σούλα», το κορίτσι του βαρυποινίτη Ασπασία Μητροπία.
Στις 22 Φεβρουαρίου 2009 Παλαιοκώστας και Ριζάι, χέρι-χέρι για δεύτερη φορά δραπετεύουν από… αέρος, καθώς η Μητροπία, ως «επενδύτρια από το εξωτερικό» νοικιάζει ελικόπτερο, απειλεί τον πιλότο και τον αναγκάζει να πετάξει αερόσκαλα στο προαύλιο του Κορυδαλλού…
