Μπορεί στην Ελλάδα να ασχολούμαστε σχεδόν εμμονικά εδώ και εβδομάδες με τις ευρωεκλογές που έρχονται , όμως στην διεθνή ειδησεογραφία, η οποία συχνά διαμορφώνει συνειδήσεις σε όλο τον κόσμο, τις τελευταίες μέρες φιγουράρει ως ένα από τα βασικά θέματα η είδηση του ξεσηκωμού στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ φοιτητών και καθηγητών εναντίον του πολέμου στη Γάζα.
Δεν είναι και το πιο συνηθισμένο στο κέντρο των διεθνών εξελίξεων να συναντά κανείς μια στρατιά αποφασισμένων αντιδρούντων φοιτητών και εκπαιδευτικών που σηκώνουν την φωνή τους, ως μια φωνή αντίδρασής στη σφαγή που συντελείται εδώ και μήνες στη Γάζα. Την ίδια στιγμή το παράδειγμα αυτών των φοιτητών φαίνεται να μιμούνται και άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα στις ΗΠΑ δημιουργώντας έναν περίεργο πονοκέφαλο στην γραφειοκρατική εξουσία της Ουάσιγκτον.
Οι φοιτητές προχωρούν σε καταλήψεις, διαδηλώσεις με αποτέλεσμα σε αρκετές περιπτώσεις να χρειαστεί η επέμβαση της αστυνομίας για την διάλυσή τους. Σε πολλές περιοχές των ΗΠΑ έγιναν εκατοντάδες συλλήψεις.
Στο Έμερσον Κόλετζ έγιναν περίπου 108 συλλήψεις σύμφωνα με την αστυνομία της Βοστώνης σύμφωνα με το CBS News, ενώ στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, στο Λος Άντζελες υπό κράτηση τέθηκαν 93 άτομα, κατηγορούμενα για καταπάτηση δημόσιου χώρου. Στο πανεπιστήμιο του Τέξας οι διαδηλωτές συγκρούστηκαν με τις αστυνομικές δυνάμεις, ενώ και εκεί συνελήφθησαν 34 άτομα.
Μια περιστασιακή αντίδραση λοιπόν κάποιων ανθρώπων που αντιλαμβάνονται την αδικία που συντελείται στη Γάζα ή μια αποφασιστική στροφή των φοιτητών στις ΗΠΑ απέναντι στις αποφάσεις της κυβέρνησής τους που συντηρούν αυτό το χάος;
Μπροστά στις ταραχώδεις εποχές που βιώνουμε, σε εποχές που το φάντασμα ενός ψυχρού πολέμου ή ακόμα χειρότερα μιας μεγάλης σύγκρουσης των πλανητικών υπερδυνάμεων φαίνεται να δείχνει τα δόντια του από παντού υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που εναντιώνονται σε αυτό και στέλνουν με έναν τρόπο αγωνιστικό το μήνυμά τους.
Είναι ικανές αυτές οι αντιδράσεις να μεταβάλλουν τα προδιαγεγραμμένα σχέδια; Η απάντηση που θα δώσουν οι περισσότεροι είναι κυνική και αρνητική. Ο κόσμος όμως δεν άλλαξε ποτέ από κάποια εξέγερση που ξεκίνησαν οι μεσήλικες , ούτε και των ανθρώπων που ξυπνάνε έντιμα κάθε πρωί για να πάνε στη δουλειά τους.
Ο κόσμος κινήθηκε πάντα στα αιτήματα για ειρήνη και αλληλεγγύη από τους νεότερους, από τους φοιτητές, από τους πανεπιστημιακούς που μπορούσαν να ορθώσουν ανάστημα και λόγο αντίστασης στην αδικία και τελικά από κάθε άνθρωπο που θέλει να σταθεί απέναντι στο ανήθικο και το παράλογο κάθε παρασκηνιακού σχεδιασμού, που στο βωμό των εθνικών συμφερόντων, σφαγιάζει άμαχους σε κάθε γωνιά του πλανήτη . Η εξέγερση στο Κολούμπια εν τέλει δεν είναι μια απάντηση στο πρόβλημα, αλλά μια ερώτηση για τον κόσμο που θέλουμε να φτιάξουμε.
Κινητοποιήσεις και στη Γαλλία
Την ίδια στιγμή οι διαμαρτυρίες των φοιτητών εναντίον του πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας επεκτείνονται και στη Γαλλία, μετά από τις ΗΠΑ.
Τις τελευταίες μέρες τον γύρο του κόσμου κάνουν εικόνες με κινητοποιήσεις φοιτητών στα κορυφαία αμερικανικά πανεπιστήμια εναντίον του πολέμου που έχει σκοτώσει μέχρι στιγμής τουλάχιστον 34.305 Παλαιστίνιους. Την υποστήριξη τους άρχισαν να δείχνουν και φοιτητές στη Γαλλία
Φοιτητές στο Παρίσι απέκλεισαν χθες την πρόσβαση στο φημισμένο πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών (Sciences Po) ζητώντας από το ίδρυμα να καταδικάσει τις ενέργειες του Ισραήλ, σε μια διαμαρτυρία που απηχεί παρόμοιες διαδηλώσεις σε πανεπιστημιουπόλεις στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Φωνάζοντας συνθήματα υπέρ των Παλαιστινίων, οι φοιτητές κρέμασαν παλαιστινιακές σημαίες από παράθυρα και πάνω από την είσοδο του κτηρίου. Αρκετοί φορούσαν την παραδοσιακή παλαιστινιακή μαντίλα, την κεφίγια, που έχει γίνει έμβλημα αλληλεγγύης με τη Γάζα. «Όταν βλέπουμε αυτό που συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες και τώρα και στην Αυστραλία, ελπίζουμε πραγματικά ότι θα συμβεί και εδώ στη Γαλλία, ο ακαδημαϊκός κόσμος έχει ένα ρόλο να διαδραματίσει», λέει ο 22χρονος Χισάμ, μεταπτυχιακός φοιτητής στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ανθρωπιστικές σπουδές στο Sciences Po.
Ο Κουτσούμπας στο Κολούμπια
Οι κινητοποιήσεις στο μεγάλο Πανεπιστήμιο των ΗΠΑ απέκτησαν για λίγο κια ελληνικό χρώμα χθες καθώς στη Νέα Υόρκη, βρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, δίπλα στους φοιτητές και τις φοιτήτριες που αντιμετωπίζουν διώξεις και καταστολή. Αποτελεί ένδειξη εντυπωσιακών ανατανακλαστικών του ΚΚΕ αυτό το ταξίδι στις ΗΠΑ και σίγουρα πιστώνεται στον Δημήτρη Κουτσούμπα το γεγονός, οτι από όλα τα κόμματα στην Ελλάδα που κινούνται στον χώρο της Αριστεράς μόνο το ΚΚΕ μπήκε στον κόπο να δηλώσει παρών στην καρδιά των εξελίξεων, οι οποίες δείχνουν κάτι για τον τρόπο που οι νέοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται σταδιακά την ραγδαία επιδείνωση που αυτοί οι πόλεμοι μπορούν να φέρουν στον πλανήτη τα επόμενα χρόνια.
Απαντώντας σε δημοσιογραφική ερώτηση για τη μαζικότητα των κινητοποιήσεων, ο Δημήτρης Κουτσούμπας τόνισε ότι «είναι πολύ σημαντικό αυτό, δεν μας εκπλήσσει, μας συναρπάζει. Θεωρούμε ότι έτσι προχωράει η ιστορία, έτσι θα κατορθώσουμε να σταματήσουμε τον πόλεμο και να ξεκινήσει μία άλλη κοινωνία, μια ζωή ευτυχισμένη χωρίς θανάτους αμάχων, χωρίς θανάτους παιδιών, χωρίς σφαγές συνανθρώπων μας».
Ο νέος Μαής του 68;
Κάποιοι , πολύ πρώιμα έσπευσαν να συγκρίνουν τις διαμαρτυρίες στις ΗΠΑ με τον γαλλικό Μάη του 68. Η αλήθεια όμως είναι οτι ο ξεσηκωμός του 68 ήταν μια παλλαϊκή αντίδραση που δεν πραγματοποιήθηκε από μεμονωμένο πλήθος, όπως οι εργαζόμενοι ή οι φυλετικές μειονότητες , αλλά σε αυτή συμμετείχαν άνθρωποι άνευ φυλετικών, πολιτιστικών, ηλικιακών και κοινωνικών διακρίσεων.
Άλλωστε δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, επειδή η ιστορία διδάσκει, οτι η εξέλιξη των γεγονότων του Μάη του 68 ενίσχυσε τις δυνάμεις που τότε βρέθηκαν απέναντι στους ανθρώπους της γαλλικής εξέγερσης. Η κυβέρνηση τότε βρέθηκε υπό κατάρρευση, αλλά ο επαναστατικός αναβρασμός έπαψε να υπάρχει σχεδόν τόσο γρήγορα όσο προέκυψε. Οι εργαζόμενοι επέστρεψαν στις εργασίες τους, ωθημένοι από την Γενική Συνομοσπονδία Εργατών και το Γαλλικό Κομμουνιστικό κόμμα , που είχε καταδικάσει την εξέγερση και δεν συμμετείχε. Όταν τελικά πραγματοποιήθηκαν εκλογές τον Ιούνιο, το κόμμα του ντε Γκώλ προέκυψε ακόμα ισχυρότερο από πριν.
Τα γεγονότα μπορεί να κατέληξαν σε πολιτική αποτυχία, αλλά είχαν τεράστιες κοινωνικές συνέπειες: μπορεί να μη διήρκεσαν ένα μήνα, αλλά ο όρος Μάης του ’68 έγινε συνώνυμος με την αλλαγή των κοινωνικών αξιών.
Τα συμβαίνοντα στην Αμερική αυτές τις μέρες δεν μπορούν να διεκδικήσουν ακόμα τη φήμη του 68 θα ήταν ευχής έργον όμως να έχουν καλύτερα αποτελέσματα από εκείνο τον ξεσηκωμό.
