Του Γ. Κορωναίου
Τα όσα έγιναν στο τριήμερο Συνέδριο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολιτευσης επιβεβαιώνουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σε σπιράλ εσωστρέφειας, χειρότερης ίσως απ΄ ότι το προηγούμενο χρονικό διάστημα, αφού πλέον σε αντίπαλα στρατόπεδα βρίσκονται ακόμη και στελέχη που μέχρι πρότινος μοιράζονταν κοινές θέσεις αλλά και προσδοκίες για το μέλλον του κόμματος. Τούτο μεθερμηνεύεται ως περαιτέρω αποσύνθεση και συρρίκνωση σε επίπεδο αξιοπιστίας, κοινωνικής απεύθυνσης και δυναμικής, στη λογική του “άλλου πόλου” απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με τις πρώτες αποχωρήσεις των 53+ και της Ομάδας Αχτσιόγλου έχασε βουλευτές και έμπειρα στελέχη. Ωστόσο, θα μπορούσε κανείς να επικαλεστεί το επιχείρημα της “ομοιογένειας” για να ισορροπήσει τις απώλειες. Ακόμα και η μείωση της κοινοβουλευτικής δύναμης του -και η παράλληλη δημιουργία ενός “κλώνου” στα αριστερά του- δεν επηρέαζε επί της ουσίας τις δυνατότητές του ως αξιωματική αντιπολίτευση, αφού ούτως ή άλλως αριθμούσε μόλις 47 βουλευτές. Στην παρούσα, όμως, αντιπαράθεση ανάμεσα σε νυν και πρώην πρόεδρο, “παλαιοπροεδρικούς” και “νεοπροεδρικούς”, αντιπαρατέθηκαν αυτοί που θεωρητικά μοιράζονται τις ίδιες ιδέες για τον προσανατολισμό του κόμματος. Ο νυν πρόεδρος απείχε παρασάγγας, για παράδειγμα από τον Ν. Φίλη ή τον Π. Σκουρλέτη σε ό,τι αφορά σε ιδεολογικής φύσης ζητήματα, εξωτερικής ή οικονομικής πολιτικής. Με τους σημερινούς αντιπάλους του, όμως, ήταν θεωρητικά κοντά.
Ο Μακρόν της Ελλάδας και το ΙΧ κόμμα
Για τον σημερινό πρόεδρο και την πολιτική συμπεριφορά του θα μπορούσαν να ειπωθούν πάρα πολλά. Το κακό είναι πως αυτοί που έχει γύρω του δεν του λένε ούτε καν τα αυτονόητα, όπως, για παράδειγμα, πως δεν μπορεί να γίνει ο “Μακρόν της Ελλάδας” επειδή απλά προέρχονται και οι δυο από την ίδια μήτρα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, ούτε να δει τον ΣΥΡΙΖΑ ως “σκαλοπάτι” στην πορεία του για την πρωθυπουργία ή να τον μετατρέψει σε “ΙΧ κόμμα”.
Ή πως για να βγεις πρωθυπουργός και να κερδίσεις τον Μητσοτάκη δεν αρκεί να έχεις αστραφτερό χαμόγελο και επικοινωνιακό χάρισμα αλλά να έχεις και διακριτές θέσεις απέναντι σε αυτές της κυβέρνησης, που να μπορείς να τις εκφράσεις και να τις υποστηρίξεις σε μια δημόσια αντιπαράθεση.
Δεν μπορείς να λες ότι θα τον κερδίσω επειδή μιλάω καλύτερα αγγλικά, κέρδισα περισσότερους μαθηματικούς διαγωνισμούς ή ότι έχω καλύτερες εξωχώριες εταιρείες απο τις δικές σου -αυτό δεν ειπώθηκε, ποιητική αδεία…- όταν αυτό δεν συνάδει με τo προφίλ της συλλογικότητας του κόμματος που ηγείσαι.
Ωστόσο στα λόγια του Στέφανου Κασσελάκη κρύβεται η αρχή της απόλυτης αλήθειας κι ας ειπώθηκαν σε διαφορετικό πλαίσιο. “Αν οι δομές του ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούσαν σωστά εγώ δεν θα έπρεπε να είμαι πρόεδρος” είπε ο νυν πρόεδρος του κόμματος πουν δεν μπόρεσε ποτέ να αντιστοιχηθεί κομματικά και κοινωνικά, με φυσική συνέπεια την απώλεια της μαζικότητας στις τάξεις του.
