Γράφει ο Γιάννης Βασιλακόπουλος
Οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις. Οι συνθήκες, όπως πρέπει, έτοιμες, σαν δουλεμένες από καιρό. Το κυβερνητικό κουτάκι του παζλ συμπληρωμένο από τα πρόσωπα που δεν θα έφερναν ποτέ εμπόδια στα σχέδια που φαίνεται να βρίσκονται από καιρό επί χάρτου. Ο εγχώριος πολιτικός – κομματικός χάρτης political correct κι αυτός. Όλα έτοιμα. Κι ο Τούρκος πρόεδρος στην Αθήνα με κάμποσες επιθέσεις, όχι φιλίας, αλλά ”αγάπης ανόριας” προς την Ελλάδα στις αποσκευές του. Και οι ”άλλοι” στην Άγκυρα ”πιπίλισαν” στο παρά πέντε την ”καραμέλα” της αποστρατικοποίησης των νησιών, λίγες στιγμές πριν τα διπλωματικά χαμόγελα πλημμυρίσουν την σιδερόφραχτη Αθήνα, από τα Σπάτα ως την πλατεία Συντάγματος.
Θα ήταν άραγε όλα τόσο χαλαρά και προβλέψιμα αν, για παράδειγμα, στο ”σβέρκο” της κυβέρνησης έφτανε αισθητή η ανάσα μιας κάποιας – της όποιας – αντιπολίτευσης; Θα είχε επιμείνει τόσο φορτικά, όσο βωούσε το παρασκήνιο, ο Νίκος Δένδιας να … μετακομίσει από το υπουργείο εξωτερικών αν δεν βρισκόμασταν προ των πυλών κάποιων τουλάχιστον άβολων εξελίξεων στα ελληνοτουρκικά ; Θα περιέφεραν κορυφαία στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, κυριαρχικά μας δεδομένα , ως ”ταμπού” χωρίς βα ανοίγει κάποια σχετική κουβέντα σε μεγάλη ένταση;
Όλα αυτά τα ερωτήματα έρχονται να ”κουμπώσουν” με απαντήσεις που έχει δώσει ήδη, η ίδια η βιωμένη πραγματικότητα : Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναμετριέται πλέον μονάχα με τη σκιά του, πανίσχυρος και μονοκράτορας, αφού διαλύθηκα εις τα εξ’ ων συνετέθη η μείζον αντιπολίτευση. Η Αριστερά φαντάζει αδύναμη, αλλά όχι εξαϋλωμένη – μια και το ποσοστό που καταγράφει πια η προσφάτως κυβερνώσα αριστερά στις μετρήσεις είναι πολύ πιο μεγάλο από αυτό που είχε πριν την εκτόξευση που της έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας. Την ίδια ώρα το ΠΑΣΟΚ επαρκώς ”αστικοποιημένο και προς ώρας ”ακίνδυνο”. Ο Κυριάκος Βελόπουλος έχει μετατραπεί στο δημόσιο αφήγημα, από ”ακροδεξιός” σε αυτό που εύκολα μεταβλήθηκε ο ”δάσκαλος” Γιώργος Καρατζαφέρης. Σε έναν θεσμικό συνομιλητή, εύκαιρο οψέποτε παραστεί ανάγκη. Δεν ξεχνάμε άλλωστε ότι τα στελέχη που ”δάνεισε” ο Γιώργος Καρατζαφέρης προς υπουργοποίησιν κατ’ αρχάς στον Λουκά Παπαδήμο, εξελίχθηκαν μέσα σε μια δεκαετία στους μοναδικούς αυτονόητα αναντικατάστατους. Μάκης Βορίδης, Άδωνις Γεωργιάδης… Κι έτσι οι συνθήκες για μια ανέφελη επίσκεψη Ερντογάν τακτοποιήθηκαν…Και τώρα αναμένουμε τα απότοκα όλης αυτής της πολύκροτης διαδικασίας, που συνυπάρχει πια με το έτερο αφήγημα αυτό της ”νέας ευμάρειας που έρχεται με βήμα ταχύ την οποία δεν θα είχε ενεργοποιήσει κανείς εκτός απ΄τον Κυριάκο Μητσοτάκη ” – μαστορεμένο από καιρό ως την τελευταία του λεπτομέρεια. Τώρα λοιπόν οι συνθήκες είναι κατάλληλες για αυτό το ”τσάι και συμπάθεια” που απλώνεται μπροτά μας ως μια ”νέα κανονικότητα” στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Είναι απολύτως καλοδεχούμενος, τόσο ο Ταγίπ Ερντογάν, στα μέρη μας, όσο και η ”νηνεμία” στα νερά των Ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αρκεί να μην είναι, όσο οδυνηρό φημολογείται, το πάρε – δώσε που οδηγεί στην ”μπουνάτσα”.
