Του Γιάννη Βασιλακόπουλου
Η πρώτη σύσκεψη ενόψει της νέας αρχής του No Fake News ήταν τηλεφωνική. Σε όποια γειτονιά, βλέπετε, στρογγυλοκάθισε η ‘’Βαρβάρα’’, ‘’ξενοχωρίτης’’ άνθρωπος δεν έμπαινε αυτές τις μέρες… Έτσι όταν ο Κώστας Παπάς μου είπε να γράψω για την και με τη βούλα νομιμοποιημένη, πια, αυθαιρεσία των funds, που μπορούν, πλέον, να μας ξεσπιτώνουν ανεμπόδιστα, ένιωσα σαν να μου έστελνε μελαγχολικό γράμμα ένας ξάδελφος μου, χαμένος σε ένα χωριό Αβοριγίνων, κάπου στην Αυστραλία. Η ιδέα όμως ήταν καλή.
Κι όταν ταξιδεύοντας από τη χιονισμένη, περίπου, όσο και το χωριό του Άη Βασίλη, Αττική, προς την Ανατολική Μακεδονία, συναντώντας δυο διαφορετικές Ελλάδες – μια και μετά τις πνιγμένες στο χιόνι, πόλης της Λαμίας και του Βόλου, μπήκα στη στεγνή και ξάστερη Κατερίνη-, επεξεργάστηκα την καλή ιδέα και έφτασα σε έναν ‘’σκελετό’’ που ‘’πάντρευε’’ την κακοκαιρία ‘’Βαρβάρα’’ με την κακοψυχιά όσων έχουν τα funds αλλά κυρίως, των πολιτικών τους πατρώνων που πασχίζουν να τα κάνουν βιώσιμα απαξιώνοντας και εν τέλει σκοτώνοντας μεταφορικά και – συχνά – κυριολεκτικά ανθρώπους. Η ‘’Βαρβάρα’’ και οι βάρβαροι λοιπόν. Αυτοί οι δεύτεροι είναι φυσικά πρόσωπα, υπαρκτοί άνθρωποι, «κρεατένιοι» που έλεγε σε κάποια ταινία του, ο Κώστας Βουτσάς. Πολλοί από αυτούς κυκλοφορούν ως μεσσίες ανάμεσα μας, με τη δική μας συγκατάνευση, με τη δική μας ‘’παραδοχή’’ ότι, ναι, ίσως είναι και μεσσίες. Και δρουν, αυθαιρετούν, εκμαυλίζουν- πάντα εις βάρος του πολίτη για να προλάβουν, μήπως και ο πολίτης καταλάβει πιο γρήγορα από ότι υπολογίζουν, ότι αυτός έχει τη δύναμη κι όχι οι αυθαιρετούντες και δεν προλάβουν να υλοποιήσουν τις προγραφές τους.
Η ‘’Βαρβάρα’’ λοιπόν έφυγε… Οι βάρβαροι όμως είναι ακόμη εδώ. Μαζί με το άρρωστο μυαλό τους που προκρίνει την επιβίωση των funds από την επιβίωση των ανθρώπων με αξιοπρέπεια και η ισορροπία, Για να το κάνω πιο λιανά, αυτοί οι τύποι που τηλεφωνούν στα σπίτια όποια ώρα του 24ωρου τους καπνίσει αδιαφορώντας για όλα και μιλούν με δασκαλεμένο ή έμφυτο θράσος, στο συνομιλητή τους από εδώ και πέρα δεν θα μιλούν σε άνθρωπο αλλά σε θήραμα. Και θα έχουν και το νόομο με το μέρος τους…
Τοους νόμοους, όμως άνθρωποι τους ψηφίζουν, τους επιβάλουν και τους επικυρώνουν. Άνθρωποι που ψηφίζουμε, εμείς οι υπόλοιποι. Μήπως θα έπρεπε να βουτάμε, το ψηφοδέλτιο στο μυαλό μας, πριν το ρίξουμε στην κάλπη;
